చందమామ కంచమెట్టి, సన్నజాజి బువ్వపెట్టి

1980, 1990 లలో చక్కని తెలుగుదనంతో నిండిన చిత్రాలు తీసినవాళ్ళల్లో విశ్వనాథ్, జంధ్యాల, బాపు అగ్రగణ్యులు. వారు తీసిన చిత్రాలలో తెలుగుదనం ఉట్టిపడేది. అలాంటి దర్శకుల చేతుల్లో పడితే వేటూరి భావుకతకు అసలు అడ్డు, ఆపు ఉండదు. "హిమమే కురిసే చందమామ కౌగిట", అని సాగరసంగమంలో అన్నట్టు వేటూరి మంచి దర్శకుల చేతుల్లో పడితే అంత చలువగల్గిన పదాలు రాలతాయి.

తెలుగుచిత్రసాహిత్యభారతంలో వేటూరి కృష్ణపరమాత్మలాంటివాడు. అటు శృంగారం, ఇటు యోగం రెండూ ఆయనవే. అటు చీరలెత్తుకెళ్ళేవాడు, ఇటు చీరనిచ్చి పరువు గాసేవాడు రెండూ వాడే! అటు దొంగతనాలు చేసేవాడు, ఇటు రాజసూయయఙంలో ప్రథమతాంబూలం అందుకునేవాడు వాడే! ఇదే విషయాన్ని బాపు+రమణ రాంబంటు చిత్రంలో కోట శ్రీనివాసరావు చేత కృష్ణుడి మాటలకు మోడరన్ రంగు పులివి, "వత్స, నేను హీరోల్లో చిరంజీవిని. తారల్లో శ్రీదేవిని, పాటల్లో వేటూరిని", అని అనిపించారు. అది నిజమే. తెలుగుపాటల్లో వేటూరిని మించిన వైవిధ్యం, భావుకత, భాషాప్రయోగాలు మరెవరూ చెయ్యలేదు, చెయ్యలేరు, చెయ్యకూడదు, చేసినా ప్రజలు ఒప్పుకోరు.

ఈ పాట రాంబంటు అనే చిత్రంలోనిది. రాంబంటు పెళ్ళైనా తనను ఇంకా యజమానిలాగే చూస్తున్నాడు అని బాధపడ్డ హీరోయిన్, రాంబంటుని వశీకరించుకోవటానికి చేస్తున్న చిలిపి ప్రయోగం ఇది. ఒక గౌరవనీయమైన స్త్రీ మాటల్లో చిలిపిదనం, పులుపుధనం ఉండాలే కానీ పచ్చిదనం, పిచ్చితనం ఉండకూడదు. అది వేటూరికి మనం చెప్పాలా? అందుకే చూడండి ఎంత చక్కగా వ్రాశాడో!

సందమామ కంచమెట్టి, సన్నజాజి బువ్వపెట్టి
సందెమసక చీరగట్టి, సందుచూసి కన్నుగొట్టి

చక్కనైన చిలిపి విందును వేటూరి వర్ణించడం చూడండి. చందమామని కంచం చేసిందిట, సన్నజాజిపూవులను (అన్నం మెతుకుల పరిమాణంలో ఉంటాయి) బువ్వగా పెట్టి, సందెమసక (చీకటిని) చీరగా చుట్టి కన్నుగొడుతోంది అమ్మాయి. ఆహా, ఏం పోలికలు పోల్చావయ్యా మహానుభావా! ఇంత భావుకత ఉన్న కవులు మళ్ళీ తెలుగుతెరకు ఎప్పుడు వస్తారయ్యా? న భూతో న భవిష్యతి!

భద్రాద్రిరామయ్య పెళ్ళికొడుకవ్వాల, సీతలాంటినిన్ను మనువాడుకోవాల
బెజవాడ కనకదుర్గమ్మ బాసికాల్దేవాల, బాసరలో సరస్వతి పసుపుకుంకుమలివ్వాల
ఏడుకొండలసామి ఏదాలుజదవాల, సెవిటిమల్లన్నేమో సన్నాయి ఊదాల
అన్నవరం సత్తన్న అన్నవరాలివ్వాల, సింహాద్రప్పన్న సిరి(జాస?)లివ్వాల

పాటకు మధ్యలో మన వీరభక్తుడు తన సతికి తనకంటే మంచివ్యక్తితో మళ్ళీ పెళ్ళి కావాలని ఆంధ్రదేశంలో ఉన్న దేవతలందరినీ ప్రార్థించడంతో నిజంగా వేటూరి భక్తికీ, రక్తికీ సమతుల్యాన్ని చేకూర్చాడు. ఇందరు దేవతలను ఒకే పాటలో చూడటం ఇదే మొదటిసారి. సాహో వేటూరి!

పెదవితేనెలందిస్తే పెడమోములు, తెల్లారిపోతున్న చెలినోములు
పిల్లసిగ్గు చచ్చినా, మల్లెమొగ్గ విచ్చినా

ఎంతో చక్కగా ప్రాస,యతి కలిసేలాగా పాట వ్రాయడం ఆరుద్రకి, ఆ తరువాత వేటూరికే చెల్లు. (పెదవి, పెడమోము), (పిల్ల, మల్లె), (చచ్చినా, విచ్చినా) ఎంత చక్కనైన యుగళాలు. ఇదంతా శృంగారగీతంలో. ఆడపిల్లకి సిగ్గే సింగారం. సిగ్గుపడే ఆడదాన్ని విచ్చుకోవడానికి ఆరాటం ఉన్నా ఆ పని చెయ్యలేని మొగ్గతో పోల్చడం రివాజు. అలాంటిది, ఆ సిగ్గే వుడుచి పిల్ల వచ్చినా, ఆ మొగ్గే విచ్చినా నీ యోగమేమిటిరా మహానుభావా అని ఎంత చక్కగా చెప్పాడో! శృంగారగీతంలో చావుకు సంబంధించిన పదాలు వాడటం వేటూరికే చెల్లునేమో! "కోడి కొక్కొరో, పాడికెక్కెరో" అంటూ కొత్తపెళ్ళికొడుకు వైనాన్ని వివరించిన మహాశయుడు కూడా వేటూరే!

పంచదారచిలకడు, అవకతవకడు, ముదురుబెండడూ

ఇక ఇలాంటి శబ్దాలను ప్రయోగించి పెదాలపై హాసాన్ని రప్పించగల మాంత్రీకుడు వేరే ఎవరు స్వామీ! పంచదారని చిలకడు, పంచదారచిలక+డు అనే రెండు అర్థాలు వస్తున్నాయి. ఇలాగ రెండు మూడు అర్థాల వచ్చేలా వ్రాస్తే చదువర్లకూ ఉల్లాసమే!

ఈ పాటలో "ఈ వాక్యం" కలికితురాయి అని చెప్పడానికి లేకుండా ప్రతీ పదానికి, ప్రతీ స్వరానికీ న్యాయం చేసిన ఘనుడిని "నమో నమ: ఆధునికచిత్రకవిసామ్రాట్" అని అనకుండా ఉండలేను.

చిత్రం: రాంబంటు
దర్శకుడు: బాపు
సంగీతం: కీరవాణి
పాడింది: బాలు, చిత్ర

సందమామ కంచమెట్టి, సన్నజాజి బువ్వపెట్టి
సందెమసక చీరగట్టి, సందుచూసి కన్నుగొట్టి
సిగపూవు తెమ్మంటె మగరాయుడు, అరటిపువ్వు తెస్తాడు అడవిపురుషుడు

భద్రాద్రిరామయ్య పెళ్ళికొడుకవ్వాల
సీతలాంటినిన్ను మనువాడుకోవాల
బెజవాడ కనకదుర్గమ్మ బాసికాల్దేవాల
బాసరలో సరస్వతి పసుపుకుంకుమలివ్వాల

విన్నపాలు వినమంటే విసుగంటాడు, మురిపాలంటే ముసుగెడతాడు
బుగ్గపండు కొరకడు, పక్కపాలు అడగడు
పలకడూ, ఉలకడూ పంచదారచిలకడు
కౌగిలింతలిమ్మంటే కరుణించడు, ఆవులింతలంటాడు అవకతవకడు

ఏడుకొండలసామి ఏదాలుజదవాల
సెవిటిమల్లన్నేమో సన్నాయి ఊదాల
అన్నవరం సత్తన్న అన్నవరాలివ్వాల
సింహాద్రప్పన్న సిరి(జాస?)లివ్వాల

పెదవితేనెలందిస్తే పెడమోములు, తెల్లారిపోతున్న చెలినోములు
పిల్లసిగ్గు చచ్చినా, మల్లెమొగ్గ విచ్చినా
కదలడూ మెదలడూ కలికిపురుషుడు
అందమంత నీదంటే అవతారుడు, అదిరదిరి పడతాడు ముదురుబెండడూ

నిరంతరమూ వసంతములే

ప్రకృతిని వర్ణించని వాడు కవి కాడు. అసలు కళ అనేదే పరమాత్ముని స్త్రీత్వానికి చిహ్నం! అందుకే కళలకు తల్లిగా సరస్వతీదేవిని కొలుస్తున్నాము. వాల్మీకి చిత్రకూటాన్ని వర్నీంచడం దగ్గరనుండి చందస్సుని ఛాందసంగా భావించి మన కృష్ణశాస్త్రి భావకవితలను రచించడం వరకూ అందరు కవులూ ప్రకృతిని వర్ణిస్తూ వచ్చారు. మరి వేటూరి ఏమైనా తక్కువ తిన్నాడా? అసలు ప్రకృతిని వర్ణించాలి అంటే దానికి ప్రకృతిని అంత చక్కగా చూపించగలిగిన దర్శకుడు కావాలి అని నా నమ్మకం. మరి తెలుగులో ప్రకృతి అందాన్ని చక్కగా చూపించగలిగిన వాళ్ళు బాపు, ఆ తరువాత వంశీనే కదా? అందుకే వంశీ, వేటూరి జతగా వచ్చిన చిత్రాలలో చక్కని భావకవిత్వంతో పాటు, పచ్చని ప్రకృతి ప్రతిబింబిస్తుంది.

ఇప్పుడు నేను చెప్పబోయే పాట "ప్రేమించు పెళ్ళాడు", అనే వంశీ చిత్రంలోనిది. ఇందులో వెటూరి ప్రేమికుల భావాలని, ప్రకృతిని/ఋతువులని, పోల్చి చక్కగా వర్ణించాడు. ఈ పాట ఇంత అందంగా రావడానికి ఇళయరాజా సంగీతం ఎంతో తోడ్పడింది అనటంలో ఆశ్చర్యం లేదు. ఇందులో నాకు నచ్చిన వాక్యాలు:

నిరంతరమూ వసంతములే, మందారములా మరందములే

డ్యూయెట్ చిత్రంలో "కొడితే కోలాటం" అనే పాటలో వెన్నెలకంటి "పాటకు ఎస్.పి.బి, పల్లవికి వేటూరి", అని అన్నాడు. అది అక్షరాలా సత్యం. వేటూరి పల్లవి వ్రాస్తే అది నాలుకపైన నాట్యం చేస్తుంది. పల్లవి వ్రాయడం అనేది ఒక ప్రత్యేకమైన విద్య. ప్రతీ చరణం ముగియగానే, ఆ ముగింపు పల్లవికి మరొక మొదలు కావాలి. అది ఇక్కడ వేటూరి ఎంతో చక్కగా చేకూర్చాడు. చరణాల చివరి వక్యాలకు, "ఇంత చక్కని అందం మన చుట్టూ ఉంటే" అనే భావం వచ్చేలాగా వ్రాశాడు. అప్పుడు, తిరిగి పల్లవి పాడితే ఒక కంటిన్యూషన్ ఉంటుంది.

సర్వసామాన్యమైన యుగళగీతానికి సైతం చక్కని బాణీ అందించిన ఇళయరాజాకు, అంతే చక్కని పదాలు (ఉదా| మరందము అంటే తేనె) అల్లి తనేమీ తక్కువ తినలేదు అనిపించుకున్నాడు వేటూరి!

స్వరాలు సుమాలుగ పూచెనులే పదాలు ఫలాలుగ పండెనులే

స్వరాలను సుమాలతో పోల్చడం విచిత్రమేమీ కాదు. కానీ, పదాలను ఫలాలతో పోల్చడం నేను ఇదే చూస్తున్నాను. "స్వరాలు, పదాలు పండించేటి చక్కని వసంతం మా వెంట ఎప్పుడూ ఉంటుంది", అనే భావాన్ని ప్రేమికులు పాడుకోవడం ఎంతో మధురంగా ఉంది.

తేనెలో తానమాడే తుమ్మెదే మాకు చుట్టం
నదులలో వీణ మీటే తెమ్మెరే మాకు ప్రాణం

తేనెలో తానమాడే (స్నానము అనే పదానికి వికృతి తానము) తుమ్మెద అనడంలో, ఆ తుమ్మెద ఎంత ఉత్సాహంగా (ఎక్ష్టాటిక్) ఉందో చెప్తున్నాడు. నదులపై ఉన్న అలలు (రిపుల్స్) ని వీణతీగెలతోనూ, వాటిని గాలి కదపటాన్ని వీణ మీటడంతోనూ పోల్చడానికి మన పిసినారు వేటూరికి నాలుగు పదాలు చాలు!

అగ్నిపత్రాలు వ్రాసి గ్రీష్మమే సాగిపోయే
మెరుపు లేఖల్లు వ్రాసి మేఘమే మూగబోయే
మంచుధాన్యాలు కొలిచి పౌష్యమే వెళ్ళిపోయే
మాఘదాహలలోన అందమే అత్తరాయే

వేడితో తన భావాలను తెలిపి గ్రీష్మఋతువు వెళ్తే, మెరుపుతో వర్షఋతువు వెళ్ళిపోయిందిట. హేమంతఋతువు (పౌషం) మంచుధాన్యాలు కొలిచింది అనడంలో అటు రైతులు పంట నూర్చడాన్ని, ఇటు శరదృతువు కురిపించిన మంచును హేమంతం కొలిచింది అనడాన్ని కలిపి ఎంతో చక్కగా చెప్పాడు. అక్కడికి గ్రీష్మం, వర్షం, శరత్, హెమంతం అయ్యాయి. చివరగా, శిశిరం (మాఘ) దాహలు తీసుకువస్తే దానికి విరుగుడుగా అందాన్ని అత్తరు చేసుకుని చల్లుకున్నాడట మన ప్రేమికుడు. ఇంతకీ శిశిరంలో (చలికాలంలో) దాహమేమిటి? అని అనుకుంటున్నారా? చలికాలంలో చర్మం ఆరిపోవడం, అని సర్ది చెప్పేద్దామని ఉన్నా రసఙులకు అసలు విషయం తెలుస్తుంది :)

ఇవన్ని ఋతువులూ వచ్చి ప్రేమికులనూ ఏమీ చెయ్యలేకపోయాయిట. ఇంతలో మళ్ళి మన వసంతఋతువు వచ్చేసిందిట. అందుకే "నిరంతరమూ వసంతములే"!

చిత్రం: ప్రేమించు పెళ్ళాడు
దర్శకుడు: వంశీ
గానం: జానకి, ఎస్.పీ.బీ
సంగీతం: ఇళయరాజా

నిరంతరమూ వసంతములే, మందారములా మరందములే
స్వరాలు సుమాలుగ పూచెనులే పదాలు ఫలాలుగ పండెనులే

హాయిగా పాటపాడే కోయిలే మాకు నేస్తం
తేనెలో తానమాడే తుమ్మెదే మాకు చుట్టం
నదులలో వీణ మీటే తెమ్మెరే మాకు ప్రాణం
అలలపై నాట్యమాడే వెన్నెలే వేణుగానం
ఆకశానికవి తారలా? ఆశపూల విరిదారులా?
ఈ సమయం ఉషోదయమై మా హృదయం జ్వలిస్తుంటే!

అగ్నిపత్రాలు వ్రాసి గ్రీష్మమే సాగిపోయే
మెరుపు లేఖల్లు వ్రాసి మేఘమే మూగబోయే
మంచుధాన్యాలు కొలిచి పౌష్యమే వెళ్ళిపోయే
మాఘదాహలలోన అందమే అత్తరాయే
మల్లెకొమ్మ చిరునవ్వులా మనసులోని మరుదివ్వెలా?
ఈ సమయం రసోదయమై మా ప్రణయం ఫలిస్తుంటే!

రాంబాబు కథలు - సాఫ్ట్వేర్ ప్రపంచం

ఈ కథలో అన్ని పాత్రలూ, సన్నివేశాలు కేవలం కల్పితం. ఎవరినీ ఉద్దేశించినవి కాదు. ఇది సమాజంలో ఏ ఒక్క సమూహాన్నీ కించపరచాలనే ప్రయత్నం కాదు. కేవలం, సహజమైన సంఘటనలలో నిత్యజీవితంలో జరిగే హాస్యాన్ని అందరికీ చెప్పాలనేది మాత్రమే నా ప్రయత్నం.

ఈ బ్లాగుపోష్టుకు వచ్చే ఆదరణలో చాలావరకు హాస్యం పట్ల నా అభిరుచికి కారణమైన హాస్యధ్రువతార జంధ్యాలగారికి, సాఫ్ట్వేర్ మాటతీరు పై మండిపడే నా మిత్రుడికి చెందాలి.
~~~~

రాంబాబు ఈ మధ్యనే ఒక కాలేజీ నుండి తన B.Tech (Mechanical Engineering లో అండోయ్!) పూర్తి చేసుకుని ఒక consultancy ద్వారా బెంగుళూరులో ఒక సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీలో ఉద్యోగం సంపాదించాడు. అప్పటిదాకా ఏదో సాదాసీదాగా, మామూల మనిషిలాగా గడిపేసిన రాంబాబు ఈ సఫ్ట్వేర్ కంపెనీలో ఎలాటి పరిస్థితులను ఎదుర్కొంటాడు అన్నదే ఈవేళ్టి నా కథాంశం.

రాంబాబు వెళ్తూనే వాళ్ళ college senior అయిన చందుని కలిశాడు. తన HR orientation అయ్యాక మళ్ళి కలుద్దామని అనుకున్నారు. రాంబాబు HR orientation పూర్తి చేసుకుని వచ్చాడు. చందు రాంబాబును చూస్తూనే "పద boss, ఒక coffee తాగుతూ మాట్లాడుకుందాము", అన్నాడు. ఇద్దరూ కలిసి cafeteriaకి వెళ్ళారు. అక్కడ వాళ్ళ మధ్యన సంభాషణ:

రా: ఏంటి, ఇది మెస్సా?
చ: మెస్సు లాంటిదే, cafeteria అంటారు
రా: ఓహో, full meals ఎంత, plate meals ఎంత?
చ: (ఒక్క నిముషం ఖంగు తిని) ఒరేయ్ బాబు, ఇక్కడ meals freeరా, నువ్వెంతైనా తినొచ్చు.
రా: ఆహా, మరి parcel కూడా చేసుకోవచ్చా?
చ: లేదు. అది కుదరదు.
రా: ఓహో, కాఫీ order ఇచ్చావా?
చ: ఇక్కడ మనలాంటి వాళ్ళకు order చేసేవాళ్ళే కానీ, తీసుకునే వాళ్ళు ఎవ్వరూ ఉండరు. పద, coffee machine చూపిస్తాను.
(రాంబాబు, చందు ఇద్దరూ కాఫీ తెచ్చుకుంటారు)
రా: ప్చ్...ఏమైనా filter coffee రుచి లేదురా.
చ: అదీ దొరుకుతుంది. యాభై రూపాయలే.
రా: అబ్బే, నాకు filter coffee ఇష్టం ఉండదు. ఊరికెనే పోల్చి చెప్పాను అంతే.
చ: (వీడికి ఇంకా కుర్రదనం పోలేదు. collegeకి ఎక్కువ, corporate కి తక్కువ) ఓహో.

ఇంతలో HR అమ్మాయి ఒకామె వచ్చి రాంబాబుని, "How are you doing Rambabu? Do you know PCK already?" అంది. రాంబాబు ఒక విచిత్రమైన నవ్వు నవ్వి ఊరుకున్నాడు. చందు ఆమెతో, "Yes, he is from my alma mater.", అన్నాడు. దానికి ఆ అమ్మాయి, "Oh, that's fantastic. So, you are his buddy then. Do you mind taking him around the office until his manager is available to meet him?", అంది. దానికి చందు, "Oh - sure!", అన్నాడు. ఆమె నవ్వేసి, "See you around Rambabu. Have a great day!", అంది.

ఇది వింటూ పావలాకే పావుకిలో బంగారం దొరికినట్టు రాంబాబు ఒక తన్మయత్వం నిండిన expression పెట్టాడు. అది గమనించిన చందు, ఇలాగన్నాడు:
చ: హెల్లో బాసు. ఏమిటి సంగతి?
రా: అబ్బే,ఏమీ లేదు.
చ: ఏదో ఉండే ఉంటుంది, చెప్పులే!
రా: ఈ అమ్మాయి నాకు పడిపోయింది.
చ: (ఇది విని పొలమారగా తాగుతున్న coffeeని మళ్ళి cupలోకే ఒంపేసి) నీకా feeling ఎందుకు వచ్చింది బాబు?
రా: చందు, నీకు GK తక్కువ అనుకుంటాను. ఒక అమ్మాయి ఒక అబ్బాయి చూసు పదే పదే నవ్వుతూంటే, shake-hand ఇచ్చేస్తూ ఉంటే, "మళ్ళీ కలుద్దామని public గా" చెప్తూ ఉంటే దాని అర్థం ఏమిటి?
చ: ఆ అమ్మాయికి already పెళ్ళయ్యి ఉంటే, ఆమెకు ఇద్దరు పిల్లలు ఉంటే, ఆమె అందరినీ అలాగే పలకరిస్తుంటే దానికర్థం ఏమిటి?
రా: ఆ?
చ: బాబు, ఇక్కడ అమ్మాయిలు దాదాపు అందరూ ఇలాగే ఉంటూ ఉంటారు. అలాగని వాళ్ళందరూ నిన్ను ప్రేమిస్తున్నారు అని అనుకోకు. దెబ్బైపోతావు.
రా: హా? హయ్యారే? ఏమి ఈ పరాభవము. దీని గొంతు పిసకాలి. అవును. ఇంతకీ, ఏదో పిసికే అంటోంది?
చ: పిసకడమా?
రా: అదే, "హలో పిసికే" అంది?
చ: ఓ, ఓహొ, ఓహోహో. పీ.సీ.కే, అవి నా initials, పి.చంద్రశేఖర కుమార్.
రా: అలాగా. అదేదో బడ్డీ అంది. అక్కడేమైనా మిరపకాయ బజ్జీలూ అవీ అమ్ముతారా?
చ: దేవుడా! బడ్డీ అంటే "స్నేహితుడు" అని అర్థం.
రా: బుడ్డీ అంటే స్నేహితురాలా?
చ: ఒరేయ్, నన్ను ఒదిలెయ్యరా బాబు. పద నీకు ఆఫీసు చూపిస్తాను.
రా: ప్లీస్ చెప్పరా! నువ్వు అదేదో "మటర్" అన్నావు. ఆలూ మటర్ లాగా అదేమైనా తినుబండారమా?
చ: వామ్మో, వాయ్యో. నీ vocabulary ని చింపెయ్య, నీ vocal chords ని తెంపెయ్య! "alma mater" అంటే "నేను చదివిన కాలేజీ", అని అర్థం.
రా: పదా! నిన్ను కాదు, ఆ వెంకటేశ్వర్రావుని తిట్టాలి.
చ: వాడెవడు?
రా: మా English lecturer. ఏంటొ మామూలుగా నేను చదివిన English లో ఇవన్నీ నేర్పలేదు.

ఇద్దరూ నడుచుకుంటూ ఒక గదిలోకి వెళ్ళారు.
చ: దీనినే recreation room అంటారు. ఇక్కడ carrom board, foosball లాంటి games ఆడుకోవచ్చు.
రా: బాగుంది. ఇంతకీ cricket ఆడరా?
చ: అప్పుడప్పుడు team అంతా కలిసి వెళ్ళి ఆడుకుంటాము. అది మా manager మూడ్ ని బట్టి ఉంటుంది. ఎందుకంటే ఇక్కడ grounds మన ఊళ్ళో లాగా free కాదు. ground book చెయ్యాలి కదా. దానికి బోళ్ళంత ఖర్చు అవుతుంది.

అలాగ నడుచుకుంటూ మళ్ళీ చందు desk దగ్గరకు వచ్చారు.
రా: ఏమిటి phone ఆ? ఇది ఇక్కడిక్కడే పని చేస్తుందా? లేకపోతే బయటకు కూడా చెయ్యచ్చా?
చ: ఎక్కడికైనా చెయ్యచ్చు. నువ్వు ఆఫీసులో ఉన్నప్పుడల్లా దీనిలోనునుండే phone చెయ్యి. మనకెందుకు bill బొక్క?
రా: ఓకే.
చ: ఇది mini-cafe. ఇక్కడ బిస్కెట్లు, చాక్లెట్లు, cool drinks ఉంటాయి.
రా: ఇవి ఇక్కడే తినాలా? ఇంటికి కూడా పట్టికెళ్ళచ్చా?
చ: తీసుకెళ్ళాలని ప్రయత్నిస్తే ఇక్కడ కెమేరా ఉంటుంది. అది security వాళ్ళు చూస్తూ ఉంటారు. నిన్ను పట్టుకుని ఉద్యోగం, నీ పళ్ళు రెండూ ఊడపీకేస్తారు.
రా: ఓహో! ఇంకా నయం ముందే అడిగాను.
చ: అది నువ్వు అడగటమే అసలు అన్యాయం అనుకో. పద, ఈ meeting room లోనే మీ manager తో meeting. అయ్యాక కలుద్దాము.

Manager తో మీటింగు అయ్యాక మన రాంబాబు గుండెల్లో బాంబు పడినంత expression తో చందు దగ్గరకు వచ్చాడు. అది చూసిన చందు:
చ: ఏమిట్రో ఆ ఫేసు? మీ manager మొదటి రోజే disappoint చేశాడా?
రా: ఏమిటోరా, మా manager కి కొంచెం crack అనుకుంటాను.
చ: పిచ్చివాడా. అది manager అవ్వడానికి requirement రా! తెల్లకాకులు, vegetarian పులులు, నిజాయితీ ఉన్న రాజకీయనాయకులు, సరిగ్గా ఆలోచించే managerలు ఉండరు.
రా: ఏమోరా. ఏవో పిచ్చి పిచ్చి ప్రశ్నలు అడిగాడు. నాకు ఏదో tension గా ఉంది.
చ: ఈ tension తగ్గాలి అంటే ఒక coffee తాగుతూ మాట్లాడుకుందాము.

ఇద్దరూ వెళ్ళీ coffeeలు పుచ్చుకుని cafeteriaలో కూర్చున్నారు. అప్పుడు సంభాషణ:
చ: ఇప్పుడు చెప్పు. అసలు ఏమైంది?
రా: వస్తూనే, "Hi Rambabu. I am Ramesh Krishnan. I am your manager here.", అన్నాడు. shake-hand ఇచ్చాడు. ఇక్కడదాక బానే ఉంది.
చ: అప్పుడు
రా: "How is it going?", అన్నాడు. ఆ 'it' ఏమిటో అర్థం కాలేదు.
చ: (కంగారు పడుతూ) ఆహా? మరి నువ్వేం చెప్పావు?
రా: చాలాసేపు ఆలోచించి, నా తెలివి ఉపయోగించి, "It went down a few months ago. Slowly, it is coming up", అన్నాను.
చ: బాబు, ఒరేయ్, ఏమిటి నువ్వు చెప్పిన "it"?
రా: చూశావా? ఒక సంవత్సరం experience ఉన్న నీకే అర్థం కానిది మొదట్రోజే నన్ను అడిగాడు. "It" అంటే "Information Technology".
చ: (విని దిమ్మదిరిగి mind block అయిపోయింది). అమ్మబాబోయ్. అప్పుడు ఏమన్నాడు?
రా: బాగా నవ్వి, "You are funny", అన్నాడు. ఆ తరువాత, "Do you care for a coffee?", అన్నాడు.
చ: దానికి నువ్వేమన్నావు?
రా: నాకు అర్థం కాలేదు. "Caring for animals", "Caring for environment", "Caring for orphans", ఇవన్నీ విన్నాను కానీ, "Caring for coffee", అని నేనెప్పుడూ వినలేదు.
చ: ఆహా నా రాజా! అప్పుడు ఏమైంది?
రా: coffee ఎంత పోతే ఎవడికి కావాలిరా? అందుకే, "No" అనేశాను.
చ: హమ్మయ్య! అప్పుడేమైంది?
రా: ఆయన "I do. Let's go to cafeteria and talk", అన్నాడు. వెంటనే వెళ్ళి coffee పుచ్చుకున్నాడు. నేను ఏమైన తక్కువ తిన్నానా? నేను కూడా తీసుకున్నాను.
చ: ఓహో! అప్పుడాయనేమన్నాడు?
రా: "Oh - you felt like taking one?", అన్నాడు. ఎందుకు అన్నడొ అర్థం కాలేదు. నేను light తీసుకున్నాను. అప్పుడు, "What languages do you know?", అన్నాడు. నేను వెంటనే, "My mothertongue is Telugu. I speak Telangana type, kOstaa type and rayalseema type Telugu also. I know thodasa hindi and english. I learned some words like "vanakkam", "mudiyaadu", "paapom" in Tamil", అన్నాను.
చ: రామచంద్ర!
రా: ఆయనెవడు?
చ: ఎవరోలే. ఇంతకీ ఆయనేమన్నాడు?
రా: మళ్ళీ, "You are funny", అన్నాడు. ఈందులో జోకేమిటో నాకు అర్థం కాలేదు. అప్పుడు, "Do you know C?", అన్నాడు. నేను, "I know C. In fact, A to Z", అన్నాను.
చ: ఓహో, మనకు చమత్కారం కూడా ఉందే!
రా: మరేమనుకున్నావు. వెంటనే ఆయనకు కళ్ళూ తిరిగి అర్జునుడు భగవద్గీత వింటున్నప్పుడు కృష్ణుడిని పొగిడినట్లు పొగిడాడు నన్ను.
చ: ఏమనో?
రా: "Great", అన్నాడు.
చ: ఇంకా?
రా: అంతే! మ్యానేజర్ చేత మొదటిరోజే "Great"  అనిపించుకున్నాను అంటే నాకు వచ్చే నెల promotion కూడా వచ్చేస్తుందేమో!
చ: వస్తుంది. నీ emotion చూస్తుంటే నాకు motions వస్తున్నాయి ముందు.
రా: చాల్లే వెటకారం. నీ juniorని అప్పుడే companyలో పేరు తెచ్చేసుకుంటున్నాను అని కోపమా?
చ: అదే అనుకో! ఆ తరువాత ఏమైంది?
రా: అప్పుడు, "Did you search for a place to stay?", అన్నాడు. నేను, "I started searching", అన్నాను. దానికి, "How is it coming along?", అన్నాడు. అదేదో, అతిమూత్రవ్యాధిగ్రస్తుణ్ణి doctor అడిగినట్లు, "అదెలా వస్తోంది?", అని అడగటమేమిటో నాకు అర్థం కాలేదు. సరే, బెంగుళూరు నాకు కొత్త కదా, నీళ్ళు పడ్డాయో లేదో అని అడిగాడేమో అని,  "It's coming normally", అన్నాను.
చ: (వాంతి చేసుకున్నంత పని చేసి). దేవుడోయ్, నువ్వు too much రా! ఆ manager ఏమయ్యాడొ పాపం.
రా: అప్పుడు నేను, "Where should I search?", అన్నాను. దానికి ఆయన, నాకు పెళ్ళైందా? పిల్లలున్నారా? తల్లిదండ్రులు ఎక్కడున్నారు? లాంటి ప్రశ్నలన్నీ అడిగి "Given these conditions, I would search in domalur", అన్నాడు. ఆ దోమలూర్ ఏమిటో నాకు అర్థం కాలేదు. ఐనా, నేను అడక్కుండానే నాకు ఇల్లు వెతుకుతాననడం ఒక్కటీ నాకు నచ్చింది.
చ: ఎవరన్నారు?
రా: ఇంకెవరు? మా manager.
చ: ఎప్పుడూ?
రా: అదేరా, "Given this condition, I would search in domalur", అన్నారు కదా?
చ: మహప్రభో, ఆయన వెతుకుతాను అనలేదు. దోమలూర్లో నువ్వు వెతికితే బాగుంటుంది అన్నారు.
రా: అదేమిటి? ఆ వాక్యానికి Wren and Martin grammar book ఎలాగ తిరగేసినా దాని అర్థం, "నేను వెతుకుతాను" అనే!
చ: (వివరించే ప్రయత్నాన్ని విరమించుకుని). సరేలే బాబు. ఆయనకు మనకు నచ్చేవి నచ్చవు, మనమే వెతికేసుకుందాము. ఆయన వెతికేలోపల.
రా: అరే, మరి ఆయనకు తెలిస్తే feel అవుతాడేమో?
చ: నేను సర్దిచెప్పుకుంటాను మహానుభావా!
రా: సరే, మేము మాట్లాడుతుంటే మధ్యలో ఒక బుడంకాయ్ గాడూ plate లో బజ్జీలు వేసుకుని వచ్చాడు. వెంటనే మ్యానేజర్ వాడితో ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు. నాకస్సలు అర్థం కాలేదు.
చ: ఏమని?
రా: మా మ్యానేజర్ ఏదో చెప్పి, "Could you do it in this month?", అన్నాడు. వెంటనే వాడు, "My plate is already full", అన్నాడు. కానీ వాడి plate లో ఇంకా బోళ్ళు ఖాళీ ఉంది. మా manager చూసుకోవట్లేదు. మొహమాటపడుతున్నాడేమో పెద్దాయన ముందు, అని నేను, "No. Still two more bajjis will fit into this", అన్నాను.
చ: అయ్యయ్యో పరమేశ్వరా! వాళ్ళేమన్నారు దానికి?
రా: ఏమిటో పడి పడి నవ్వారు. మళ్ళీ అదే డయలాగు: "You are funny", అని. అప్పుడు మా manager నాకేసి చూసి, "What platforms are you used to?", అన్నాడు. ఉన్నట్టుండి వీడికి ఈ platform గోలేంటో అర్థం కాలేదు. EAMCET లో లాగా ప్రశ్న అర్థం కాకపోతే ఏదో ఒకటి చెప్దామని, "Number 2" అన్నాను. దానికి ఆయన నవ్వి, "Come on man, I am serious. Are you comfortable with C?", అన్నాడు. సరే ఇదేదో ఆ consultant చెప్పిన C కోడింగ్ కి సంబంధించిన విషయం అని "yeah yeah", అన్నాను.
చ: ఓహో! అప్పుడు?
రా: మళ్ళీ ఏదో వింత ప్రశ్న వేశాడు. "Do you have bandwidth to do what I just said?", అన్నాడు. ఉన్నట్టుండి మళ్ళీ bandwidth మీదకు ఎందుకు పోయాడో! ఈవేళ అమావాస్యాయే. వీడికి అమావాస్యకి ఏమైనా పూనుతుందేమో! అనుకుంటూనే ఉన్నాను అమావాస్యపూటా చేరడం దేనికి అని. ఆ HR గుంట, "Hope to see you soon", అని పదే పదే అంటే, "చంద్రబింబం లాంటి అమ్మాయి పిలుస్తుంటే ఇంకా అమావాస్యేమిటి", అనుకుని వచ్చేశాను. ఛీ నా తప్పే.
చ: బాబూ! నీ ముహుర్తాల గోల ఆపు. ఇంతకీ ఏం చెప్పావు?
రా: ఏముంది, "I have big bandwidth. I download new new movies, songs and softwares", అన్నాను. దానికి ఆయన నవ్వి, "You can't live without joking. Can you? Anyway, we will catch up tomorrow", అనేసి వెళ్ళిపోయాడు.
చ: new new movies ఆ? దేవుడా!
రా: అదే కొత్త కొత్త సినిమాలు.
చ: ఒరేయ్ బాబు! నాకూ ఇంక ఓపిక లేదు. ఇంటికి పోతున్నాను.
రా: అవును. నేను కూడా త్వరగా ఇంటికి వెళ్ళాలి. catchలు పట్టడం practice చెయ్యాలి.
చ: అది దేనికి?
రా: మా మేనజర్ "Let us catch up tomorrow" అన్నాడుగా.

ఈ మాట విని ఏమనాలో తెలియక ఒకసారి నిట్టూర్చి చందూ వెళ్ళిపోయాడు. ఏమిటో అందరూ వింతగా ప్రవర్తిస్తున్నారు, ఇదంతా అమావాస్యప్రభావమే అని బాధపడుతూ రాంబాబు కూడా రెండు biscuit packetలు, రెండు coffeeలు పూర్తి చేసి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాడు.

ఈ కథ అయిపోయింది అనుకోకండి. ఇంకా రెండో అంకం ఉంది :)

ముద్దమందారం, ముగ్ధశృంగారం

కన్నెపిల్లను వర్ణించవయ్యా అంటే తన విశ్వరూపం చూపించని కవి ఉంటాడా? అందులోనూ వేటూరికి ఈ మాట చెపితే, కపి~నేనంటూ, కపినే~నంటూ వచ్చేస్తాడు. అప్పుడు యే జంధ్యాలవంటి మహానుభావుడో కాస్త "చూసి వస్తే చాలు స్వామీ, కాల్చి రావక్కరలేదు", అని చెప్పకపోతే ప్రమాదమాయె ఈ సర్వబూతాత్మకుడికి. (మీరు సరిగ్గానే చదివారు: "అన్నిటిలోనూ బూతును చూడగలిగే వ్యక్తి", అని వేటూరిని ముద్దుగా ఇలాగ పిలుచుకుంటూ ఉంటాను.

ఇప్పుడు నేను చెప్పబోయే పాట "తెలుగింటి అమ్మాయిని" వర్ణించడానికి వేటూరి పెట్టిన ఒక ప్రమాణం. ఆ తరువాత తన ప్రమాణానికి తగ్గట్టు, "మంచి తెలుగుదనం ఉన్న బాణీ ఇస్తే చక్కని తెలుగుపదాలు కూరుస్తాను", అనే ప్రమాణాన్ని నిలబెట్టుకుంటూ, "పూసింది పూసింది పున్నాగ" లాంటి ఎన్నో గొప్పపాటలను వ్రాశాడు. ఇతర సినీకవుల్లో సిరివెన్నెల వ్రాసిన "చినుకు తడికి చిగురు తొడుగు పూవమ్మా", అనే పాట ఈ పాటకు తుల తూగుతుంది అని నా నమ్మకం.

ఈ పాట, "ముద్దమందారం", అనే జంధ్యాల సినిమాలోనిది. రమేష్ నాయుడు స్వరపరిచిన ఈ పాటకి వేటూరి ఎంతో చక్కని ఉపమానాలతో తెలుగు ఆడపడుచును పొగుడుతూ పదాలను అల్లాడు. నాకు నచ్చిన విశేషాలు:

అడుగులా అష్టపదులా, నడకలా జీవినదులా?

విన్న ఆడపడుచు, ఆడనే పడిపోవాలని వేటూరి వ్యూహం అనుకుంటాను :) మరీ, ఆమె అడుగులని జయదేవుడి అష్టపదులతో (రాధాకృష్ణుల ప్రణయకలాపాలను రమ్యంగా చెప్పే పాటలు) పోలిస్తే అమ్మాయి ఏ పొన్నచెట్టో (అంటే రాధ పొన్నచెట్టూ దగ్గర కదా కృష్ణుడి కోసం వేచి చూసేది. అందుకే కొంచం శైలి మార్చాను.) ఎక్కి పడిపోదు? కన్నెపిల్ల అలాగ నడుస్తూ ఉంటే, ఆ గజ్జలమ్రోత నదులు పారుతుంటే వచ్చే శబ్దతరంగాలను పోలి ఉంటుంది అని, వేటూరి అభిప్రాయం. నాది కూడాను!

పరువాల పరవళ్ళు, పరికిణీ కుచ్చిళ్ళు, విరివాలుజడకుచ్చుల సందళ్ళు

(కొంచెం సిగ్గుతో కూడిన నవ్వుతో) ఈ వాక్యం ఎందుకు నచ్చింది అంటే ఏం చెప్పమంటారు. కొన్ని కొన్ని విని సంతోషించాలి అంతే అంటాను :) "పొట్టిజుట్టు పొలతలూ కుళ్ళుకోవద్దు, జీనుపాంటుల జేజెమ్మలు ఉడుక్కోవద్దూ", అని తరువాతి రెండు వాక్యాలూ పూర్తి చేస్తే బాగుండు :P

కన్నెపిల్లా కాదు కలలకాణాచి

మరి ఇదే వేటూరికీ సామాన్యులకీ తేడా. "కాణాచి" అనే పదం ఎప్పుడైనా విన్నారా మీరు? అంటే "inherited right", అని బ్రౌహ్ణ్య నిఘంటువు అర్థం చెబుతోంది. అంటే, "మా కలలన్నింటి మీదా హక్కుదారివి నువ్వే", అని చెప్తున్నాడన్నమాట! అమ్మ బాబోయ్! వేటూరి ఒక్కో సారి ఇలాగ శరీరంలేని విశేషణాలకు కూడా వరసలు కలిపేస్తుంటాడు, ఆడపిల్లల్ని పడెయ్యటానికి. మొన్నటికి మొన్న "ఏయ్ చికిత్తా, సొంపుల సొంత మేనత్త", అని ఒక హీరోయిన్ని ["అర్జున్" సినిమాలో] పడేశాడు.

మలిసంజ వెలుగుల్లో నారింజరంగుల్లో, కురిసేటి పగడాల వడగళ్ళు

"మలిసంజ" అంటే సాయంత్రం సూర్యాస్తమయవేళ. ఆ వెలుగు నారింజపండు రంగు లో ఉంటుంది. ఆ సమయంలో అమ్మాయి బుంగమూతి (ఎర్రని పగడాలతో పోల్చాడు) పెట్టుకుని వడగళ్ళు కురిపిస్తోంది అని అలకే ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యేలాగా వర్ణించాడు. ఈ నారింజరంగులని వేటూరి ఇంకా వదల్లేదు. ఈ మధ్యన "స్వాగతం" అనే సినిమాలో "సాయంకాలం నీరెండల్లో, సాయం కోరే నారింజల్లో", అని ఈ నారింజని మలిపొద్దు వర్ణానికో, చెలికాడి చిలిపిదనానికో, చినదాని అందాలకో తెలియకుండా వాడేశాడు!

మల్లెపువ్వా కాదు, మరుల మారాణి! బంతిపూవా పసుపు కాలిపారాణి!

పొరబాటున అందరినీ ఆకట్టుకుంటున్నది మల్లెపూవు తావి ఏమో అనుకునేరు, కాదు ఈ ప్రేమదేవత! ఎరుపు, పసుపు కలిపి బంతిపువ్వులాగా ఉంది ఏమిటొ అనుకుంటున్నారా? అది ఆమె పారాణి పెట్టిన కాలు. ఎంత దారుణం స్వామీ, ఈ అమ్మాయి కోసం మల్లెపూవుని, బంతిపూవినీ తక్కువ చేసేస్తావా!

ఇలాగ పొగిడితే ఏ అమ్మాయి ఎలాగ ఫీల్ అవుతుందో నాకు తెలియదు కానీ, ఈ పాట విన్నప్పుడల్లా నాకు చందమామ పుస్తకంలో చంద్రబింబంలాంటి ముఖారవిందంతో కనబడే అందగత్తె గుర్తుకొస్తుంది.

చిత్రం: ముద్దమందారం
దర్శకుడు: కీ.శే. జంధ్యాల
సంగీతం: రమేష్ నాయుడు
గానం: బాలు

ముద్దుకే ముద్దొచ్చే మందరం
మువ్వల్లే నవ్వింది సింగారం
ముద్దమందారం, ముగ్ధశృంగారం

అడుగులా అష్టపదులా, నడకలా జీవనదులా?
పరువాల పరవళ్ళు, పరికిణీ కుచ్చిళ్ళు, విరివాలుజడకుచ్చుల్ల సందళ్ళు
కన్నెపిల్లా కాదు కలలకాణాచి, కలువకన్నులా కలలదోబూచి

పలుకులా రాచిలకలా?, అలకలా ప్రేమమొలకలా?
మలిసంజ వెలుగుల్లో నారింజరంగుల్లో, కురిసేటి పగడాల వడగళ్ళు
మల్లెపువ్వా కాదు, మరుల మారాణి, బంతిపూవా పసుపు కాలిపారాణి

కాస్తందుకో, దరఖాస్తందుకో, ప్రేమ ధర కాస్తందుకో!

కీ.శే. జంధ్యాలకి వేటూరి ఎన్నో చక్కని పాటలను వ్రాసాడు. సంగీతం పట్ల, సాహిత్యం పట్ల అభిరుచి ఉన్న దర్శకుడి చేతిలో పడాలే కానీ, వేటూరి ఎంతో చక్కని తెలుగు పాటలు వ్రాస్తాడు. అలాంటి పాటల్లో "రెండు రెళ్ళు ఆరు" అనే సినిమాలో "కాస్త అందుకో" అనే పాట ఒకటి.

జంధ్యాల మాటలు వ్రాసాక వేటూరి పల్లవి వ్రాశాడో, వేటూరి పల్లవి వ్రాసాక జంధ్యాల మాటలు వ్రాశాడో తెలియదు కానీ, పల్లవి వేటూరి స్థాయికి తగ్గట్టు ఉంటుంది. "అరెరే భలే భలే" అనిపించే పదాలగారడీ తో మొదలుపెట్టి, "ఆహా, ఎంత చక్కని భావం", అని అనిపించడం వేటూరి శైలిగా చెప్పుకోవచ్చును.

సినిమాలో హీరో (వెంకట శివం) హీరోయిన్ని(విఘ్నేశ్వరి) ప్రేమించి "నా ప్రేమకు దరఖాస్తు పెట్టుకుందాము అనుకుంటున్నాను", అంటాడు. ప్రేమకు దరఖాస్తు అంటే ఏమిటో తెలియక తికమక పడ్డ హీరోయిన్కి అది ముద్దు అని తెలిసినప్పుడు వచ్చే పాట ఇది. పాట మొత్తంలో "ముద్దు" అని అనకుండా వ్రాసాడు వేటూరి. లేదు లేదు, గీతాంజలిలో "ముద్దు" మీద వ్రాసిన "ఓం నమః" పాటకు ఈ పాట పోటీ రాదు కానీ, లలితంగా సాగిపోయే పాట అవ్వడం చేత నాకు నచ్చింది.

కాస్తందుకో, దరఖాస్తందుకో, ప్రేమ ధర కాస్తందుకో

"కాస్త", "దరఖాస్తూ", "ధర కాస్త" అంటూ ప్రాసను కాస్తూ వ్రాసాడు వేటూరి. "ప్రేమ వెల" గా ముద్దును వర్ణించడంలో సద్భావాన్నే జనాలు గ్రహించాలి అని అనుకుంటున్నాను :-)

చిరుగాలి దరఖాస్తు లేకుంటే కరిమబ్బు, మేరుపంత నవ్వునా చినుకైన రాలునా?

చిరుగాలిని (స్వేచ్చ,వేగం)  పురుషునితోనూ, కరిమబ్బును (గంభీరం/సిగ్గు) స్త్రీతోనూ పోల్చి, చిరుగాలి కరిమబ్బును తాకడాన్ని ముద్దుతో పోల్చి చెప్పాడు. స్త్రీ ముఖములో చిగురించే సిగ్గుతో కూడిన నవ్వును మెరుపుతో పోల్చడం, అలాగే మెరుపుని కరిమబ్బు నవ్వుతో పోల్చడం కూడా అద్భుతంగా అనిపించింది.

నెలవంక దరఖాస్తు లేకుంటే చెక్కిళ్ళు, ఎరుపెక్కిపోవునా? ఎన్నెల్లు పండునా?

చందమామను చూసి ప్రియుణ్ణి గుర్తు చేసుకుంటూ మురిసిపోతున్న ఆడపిల్లకు సిగ్గుతో  చెక్కిళ్ళు ఎరుపెక్కడాన్ని వెన్నెలగా కొత్త,చిలిపి నిర్వచనం ఇచ్చాడు.

దరి చేరి కూడా దరఖాస్తులేలా?

చివరలో ఆడపిల్ల  అర్థం అయ్యీ కాకుండా ఉండేటట్టు "ఇంత దగ్గరలో ఉన్న ఇంకా దరఖాస్తులేల" అంటూ "ఇంకా మొహమాటం ఏమిటి?" అని చిలిపిగా అనడంతో ఈ "ధర లేని" పాట "కాస్తా" పూర్తి అయ్యింది.

చిత్రం: రెండు రెళ్ళు ఆరు
సంగీతం: రాజన్-నాగేంద్ర
రచన: వేటూరి
పాడింది: జానకి, బాలు

కాస్తందుకో, దరఖాస్తందుకో, ప్రేమ ధర కాస్తందుకో!
ముద్దులతోనే ముద్దరవేసి ప్రేయసి కౌగిలి అందుకో!

కాస్తందుకో, దరఖాస్తందుకో, భామ (?) ధర కాస్తందుకో!
దగ్గర చేరి దత్తతు (?) చేసి ప్రేయసి కౌగిలి అందుకో!

చిరుగాలి దరఖాస్తు లేకుంటే కరిమబ్బు, మేరుపంత నవ్వునా చినుకైన రాలునా?
జడివాన దరఖాస్తు పడకుంటే సెలయేరు, వరదల్లె పొంగునా కడలింట చేరునా?
శుభమస్తు అంటే దరఖాస్తు ఓకే!

చలిగాలి దరఖాస్తు తోలియీడు వినకుంటే, చెలి చెంత చేరునా చెలిమల్లే మారునా?
నెలవంక దరఖాస్తు లేకుంటే చెక్కిళ్ళు, ఎరుపెక్కిపోవునా? ఎన్నెల్లు పండునా?
దరి చేరి కూడా దరఖాస్తులేలా?

అమ్మకు అక్షరమాల!

చాలా రోజుల బట్టి ఆంగ్లసరస్వతిని అర్చిస్తూ అచ్చతెలుగుసరస్వతిని తలుచుకోవడం కుదరలేదు. అందుకే ఎంత బిజీగా ఉన్నా ఈ పూట మా బాబాయ్, నేను అమ్మ మీద కొన్ని పద్యాలు వ్రాయాలని నిర్ణయించుకున్నాము. ఆ ప్రయత్నఫలితంగా:


సీ|| నవమాసములు మోసి నన్నుగాచిన తల్లి, అవనిలో తారాడు ఆదిశక్తి
ఆకలనకమున్నె యన్నంబు తినిపించు, అమృతాంభునిధియామె అన్నపూర్ణ
అమరమై నిలిచెడి అక్షరమ్ములుమప్పి, సద్బుద్ధులొసగిన శారదాంబ
తన బిడ్డ సుఖముకై దైవాల ప్రార్థించు, విమలహృదయ పూర్ణ విజయలక్ష్మి!

ఆ|| పలుకుతేనెలమ్మ! పద్యాభిషేకంబు
జరప(గోరె మనసు, సాదరముగ
కరుణ(జూచు తల్లి, కామితార్థద! నీవు
అందుకొనుమ మాదు వందనాలు!


తొలుత నేను వ్రాసిన పద్యానికి మెరుగులు దిద్ది మరింత అందంగా మలచిన చింతా రామకృష్ణారావు గారికి నా ధన్యవాదాలు!

జాబిలితో చెప్పనా?

వేటూరి తొక్కిన బూతుపుంతలకూ ఆయన సరససాహిత్యానికీ పొంతన ఉండదు అని నేను ప్రత్యేకించి చెప్పనక్కరలేదు. అది బహుశా రసికులకందరికీ తెలుసును. ఈ రోజు నేను చెప్పబోయే పాట "ఆకు చాటు పిందె తడిసే", "చూడర చూడర సులేమాన్మియా" వంటి "ఊపు" ఉన్న పాటల మధ్యలో కొట్టుకుపోయిన ఒక అద్భుతమైన పాట. అదేమిటో తెలియదు కానీ, "రాఘవేంద్రరావు" అనగానే వేటూరి కలానికి యవ్వనం వచ్చిపడుతుంది. ఈ పాట వేటగాడు చిత్రంలో, హీరో హీరోయిన్ ప్రేమలో పడిన కొత్తలో, మత్తులో పాడుకునే పాట.

ప్రేమలో పడ్డాక ప్రేయసి కంటే అందం ఇంకోటి కనబడకపోయినా, ఆమెకు దగ్గరగా వచ్చే పోటీదారుడు చంద్రుడు. అసలే విరహవేదనతో బాధపడుతుంటే దానిపైన తన కిరణాలతో అత్తరు చల్లే గుణం ఆయనది. ఈ భావాన్ని ఎంతో సున్నితంగా చెప్పాడు వేటూరి. ముఖ్యంగా నాకు నచ్చే వాక్యాలు:

తుమ్మెదలంటని తేనలకై తుంటరి పెదవికి దాహాలు

ప్రేయసి పెదవులలో మధువలను "తుమ్మెదలంటని తేనెలు", అని వర్ణించడం ఒక ఎత్తైతే "వాటికై తుంటరి పెదవులు అనే తుమ్మెదలకు కోరిక కలిగింది", అని చెప్పడంతో వేటూరి "వీడి ఇల్లు బంగారంగానూ", అనిపించాడు.


చుక్కలు చూడని చీకటిలో దిక్కులు కలవని విరహాలు

"చుక్కలు లేని చీకటి" అంటే చిమ్మచీకటి అనుకుంటున్నారా? నాకు ఎందుకో "నాయికానాయకులకు మధ్యలో ఉన్న బెరకు" లాగా అనిపిస్తోంది. లేకపోతే ఎంత చీకటైతే అంత స్పష్టంగా చుక్కలు కనబడతాయి, ఆ చీకటిని చూస్తాయి కదా? అందులో "దిక్కులు కలవని విరహాలు", అంటే "ఒక చోటకు చేరని విరహాలు". ఒక్క చోటకు చేరి దిక్కులు  కలిస్తే విరహాలు ఎందుకౌతాయి? సరసాలు అవుతాయి :)

గొంతులు దాటిన గుండెలలో కోయిల పాడని గీతాలు

ప్రేయసిని/ప్రియుడిని చూడగానే హృదయంలో ఏదో తెలియని అలజడి, ఆ హృదయం గొంతులోనుండి బయటకు వచ్చేద్దామని ప్రయాణిస్తుందే కానీ, పెదాలు దాటదాయే! ఈ అనుభవం లేని ప్రేమికుడు/ప్రేయసి ఉన్నారు అంటే వాళ్ళను చూసి నేను జాలిపడతాను. ఆ భావాన్ని: "గొంతులు దాటిన గుండె" అని మూడు ముక్కల్లో వ్రాసేశాడు ఈ మహాపిసనారి కవి. కోయిల గొంతులో గమకాలు విని పరవశించిపోవడం రివాజు. అయితే ఈ గుండె గొంతు దాకా వచ్చాక అందులో పుట్టే గమకాలు ఇంకా ఉత్కంఠభరితంగా ఉంటాయి. అది ఒక చెప్పలేని తీపిబాధ. ఆ కలల్లో, ఆ గళంలో పుట్టే రాగాలు ఇంకా మధురంగా ఉంటాయి. ఇంతటి పురాణాన్ని ఒక్క వాక్యంలో వ్రాసిపడేశాడు ఈ అసాధ్యుడు.

సూర్యుడు చూడని గంగలలో అలలై పొంగిన అందాలు

సూర్యుడు చూడని గంగలు అంటే ఏమిటా అని సంసారపక్షంగా చాలా ఆలొచించగా నాకు అర్థమైనది ఏమిటీ అంటే అవి ప్రేమికుడి కలలు అని. కాకపోయినా "ఆమె అందాలే అలలుగా పారిన గంగలను సూర్యుడు చూడలేదు", అనే భావం కూడా ఉండచ్చు. వేటూరి పాటలు నోస్త్రదాముని కాలజానం లాగా కొంచం వినేవాడి ఊహాశక్తికి వదిలేస్తాయి అనిపిస్తుంది. అలా ఉండటం ఒక అందం!

చివరిగా "కౌగిట కాముని పున్నిమలు", అనడంతో శ్రీకాకుళసాంప్రదాయాన్ని వేటూరి చిలిపిగా వాడుకుని తనకు చరిత్ర పట్ల ఉన్న అవగాహనకు ఒక ఆనవాలుగా వదిలేశాడు. ఈయన రచించిన "సిరికాకొలను చిన్నది", చదివితే ఈ "కాముని పున్నిమల", గురించి ఇంకా తెలుసుకోవచ్చు!

చిత్రం: వేటగాడు
సంగీతం: శ్రీ కే వీ మహాదేవన్
పాడింది: సుశీల, బాలు
రచన: వేటూరి

జాబిలితో చెప్పనా, జామురాతిరి నిదురలోన నువ్వు చేసిన అల్లరి చెప్పనా రోజా
జాబిలితో చెప్పనా, జామురాతిరి కలలలోన నీవు రేపిన అలజడి చెప్పనా రాజా

తుమ్మెదలంటని తేనలకై తుంటరి పెదవికి దాహాలు
చుక్కలు చూడని చీకటిలో దిక్కులు కలవని విరహాలు
చూపలలో చలి చురచురలు, ఆకలి తీరని విరవిరలు
అన్నీ ఆవిరి పెడుతుంటే, నన్నే అల్లరి పెడుతున్నావని
చెప్పనా?

గొంతులు దాటిన గుండెలలో కోయిల పాడని గీతాలు
సూర్యుడు చూడని గంగలలో అలలై పొంగిన అందాలు
కౌగిట కాముని పున్నములు, వెన్నెల వీణల సరిగమలు
పేరంటానికి రమ్మంటే, పెళ్ళికి పెద్దవి నీవేలెమ్మని
చెప్పనా?

కార్తీకపౌర్ణమి

ఈరోజు కార్తీకపౌర్ణమి, కార్తీక సోమవారం. శివకేశవులకు మిక్కిలి ప్రీతికరమైన రోజు. కార్తీకమాసం యొక్క విశిష్టత గురించి, ఈ మాసంలో చెయ్యాల్సిన విధుల గురించి కార్తీకపూరణం లో వివరించబడింది. ఎన్నో పాపాలు చేసినా కార్తీకమాసంలో శివుడికి కై, కేశవుడికి కాని ఒక్క దీపం పెడితే పోతుంది అని పెద్దల మాట. వశిష్టుడు జనకమహారాజుకి ఈ మాసం యొక్క ప్రాశస్త్యం గురించి కార్తీకపురాణం వివరించాడు. భక్తితో ఒక్క సారి శివ అనో, హరి అనో అన్నవాడికి పాపాలు తొలగి సద్బుద్ధి కలుగుతుంది.

ఈ మాసంలో ఉపవాసం ఉండటం కూడా శ్రేష్టమైన పని. ఉపవసలలో అనేక రకాలు ఉన్నాయి. నియమం ప్రకారం వెళ్తే, ఈ రోజు ఉపవాసం ఉందాము అనుకునేవాళ్లు నిన్న సూర్యాస్తమయం నుండి రేపు ఉదయం సూర్యుడు ఉదయించిన నలభైఎనిమిది నిముషాల వరకూ ఏమి తినకూడదు. కొందరు పచ్చిగంగా కూడా తాగారు, కొందరు నీళ్ళు మాత్రం తాగితే, కొందరు పాలు తాగుతారు. ఇది ఇలాగ ఉంటె, ఇంత సాహసం చెయ్యలేని వాళ్ళు (ముసలివాళ్ళు, నా లాంటి తిండిబోతులు మొ||) ఈ రోజు ఉదయం నుండి సాయంత్రం తార (నక్షత్రం) దర్సనం అయ్యేవరకు ఏమి తినరు. దీనినే ఏకభుక్తం అంటారు అని నాకు గుర్తు. అలాగే కొందరు మధ్యాహ్నం భోజనం అయిన తరువాత ఇంకేమి తినకుండా రాత్రి పాలు తాగి పాడుకుంటారు. కొందరు పళ్ళు తింటారు. ఎవరి శక్తిని బట్టి వాళ్ళు చెయ్యచ్చు. ఏదేమైనా, ఉల్లి-వెల్లుల్లి లాంటి తామస గుణము ఎక్కువగా ఉండే పదార్థాలు తినకూడదు.

శివకేశవులకు సంబంధించిన మంత్రాలు (ఉదా|| ఓం నమఃశివాయ, ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ) ఉచ్చరించేవాళ్ళు అవి తప్పక చెయ్యగలరు. ఈ రోజు గొప్పదనం గురించి నేను ఇంతకంటే చెప్పనవసరం లేదు.

"నాకు భక్తీ అంతే తెలియదు కానీ, దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకోవడం తెలుసును", అనుకునేవాళ్లు ఇవన్నీ చెయ్యలేకపోయినా కనీసం మాంసాహారం మానేసి, వీలైనంతవరకు భక్తిరసప్రధానం ఐన పాటలు పెట్టుకుని వింటే మంచిది. పురాణాలు వినే ఓపిక ఉంటె వినచ్చును.

||హరి:ఓం||

నువ్వు తిన్న మన్నేరా నిన్ను తిన్నది!

నేను ఇప్పుడు చెప్పబోయే పాట బహుశా చాలా మందికి తెలిసి ఉండదు. నేనే ఆ పాట వినటానికి ఇష్టపడను. ఎందుకంటే, అది ఒక ఏడుపు-పాట. కానీ, ఆ పాటలో నిజమైన ఆవేదనని ఒక "మామూలు మనిషి" మాటల్లో చెప్పాడు వేటూరి.

ఈ పాట "జెమిని" సినిమాలోది. ఒక వ్యక్తీ చనిపోతే ఎంత బాధ కలుగుతుందో, ఎవరెవరో ఎలాగ బాధపడతారో చెప్పే పాట. ఇందులో నేను వ్యాఖ్యానిన్చటానికి ఏమి లేదు. ఆ వాక్యాలు అన్నీ సామాన్యులకు అర్థమయ్యేలాగా ఉన్న మాటలే. ఐతే నా మనసుని తాకినా వాక్యాలు రెండు: "నువ్వు తిన్న మన్నేరా నిన్ను తిన్నది, కన్నీళ్ళకు కట్టె కూడా ఆరనన్నది".

చిత్రం: జెమిని

రచన: వేటూరి

సంగీతం: ఆర్ పీ పట్నాయక్

పాడింది: వందేమాతరం శ్రీనివాస్

చుక్కల్లోకేక్కినాడు చక్కనోడు

ఎప్పటికీ ఎవ్వరికీ చిక్కనోడు

తల్లిడిల్లిపోతుంది తల్లి అన్నది

బొట్టు రాల్చుకుంటుంది కట్టుకున్నది

పాడె ఎత్తడానికే స్నేహమన్నది

కొరివి పెట్టడానికే కొడుకు ఉన్నది

పోయినోడు ఇక రాడు,ఎవరికెవరు తొడు

ఉన్నవాడు పోయినోడి గురుతు నిలుపుతాడు

నువ్వు తిన్న మన్నేరా నిన్ను తిన్నది

కన్నీళ్ళకు కట్టె కూడా ఆరనన్నది

చావుబ్రతుకులన్నవి ఆడుకుంటవి

చావు లేని స్నేహమే తోడూ ఉంటది

పదాలకు వింత వ్యుత్పత్తుల ఉత్పత్తులు!

నా చిన్నతనం నుండి నాకు భాషల పట్ల ఇష్టం, ఒక రకమైన అభిరుచి ఉన్నాయి. అందులోనూ ఎంతో కొంత కవిని ఆయే! ఇంక కొత్త పదం తెలియడమేమిటి, దానికి వ్యుత్పత్తి ఏంటో నేనే ఊహించి చెప్పెయ్యడం మొదలెట్టేసాను. అలాంటివి:

సప్తపది: సప్త అంతే ఏడు కాబట్టి ఏడు పదులు డబ్భై అనుకునేవాడిని. సప్తపది సినిమా గురించి తొలుత విన్నప్పుడు నా వయసు వర్షసప్తకం!

దత్తపది: పది పదాలు ఇచ్చి మిగతావి వ్రాయమంటారు కాబట్టి దత్తపది. ఒక సారి మా ఫ్రెండ్ కి నాలుగు పదాలు ఇచ్చి, "ఇది దత్త-నాలుగు" అన్నాను కూడా :-)

అనవసరం: ఇంగ్లీష్ "అన్" + "అవసరం". అంటే, "అన్" + "నేసెస్సరీ" లాగా అన్నమాట. అలాగే, "అశేషం" అంటే "అ" + "శేషం". మన "అ" + "టిపికల్" లాగా అన్న మాట. ఇది నేను చిన్నప్పుడైతే తెలుగు వాళ్ళు ఇంగ్లీష్ ని కాపీ కొట్టేసారు అనుకునేవాడిని :-O

బ్రదర్: సంస్కృత "భ్రాతా" నుండి కాపీ కొట్టేసారు అనుకునేవాడిని. అలాగే, "నైట్" అనేది "నక్తం" నుండి వచ్చిందని బలంగా నమ్మేవాడిని. ఇందులో కొంత నిజం ఉన్నా ఆశ్చర్యపోనులెండి.

నాకు ఒక్కోసారి జంధ్యాల సినిమాలో "సుత్తి వీరభద్రరావు" గుర్తొస్తూ ఉంటాడు. "అసలు న్యూటన్ అనేవాడి అసలు పేరు "నూతనుడు". వాడు బెంగాలీయుడు!" అని ఉద్ఘాటించినట్లు నేను కూడా చాలా అర్థాలు "డిసైడ్" చేసేసేవాడిని.

ఇవి ఇలాగ ఉంటే, నిజంగా కొన్ని మామూలు పదాలకు చాలా పెద్ద పెద్ద అర్థాలు ఏర్పరుస్తారు జనాలు. అది ఇంకా విచిత్రం. ఉదాహరణకి:

నాయాలు: "నా + ఆలు" అంటే "నా భార్య" అని అర్థం. ప్రియురాలు, జవరాలు, ఇల్లాలు అన్నీ కూడా తెలుగు సంధులే. ఈ నాయాలు అనే పదం తొలుత మా సోదరుడు "లవ-కుశ" చిత్రంలో "ఒల్లనోయి మామా, నీ పిల్లను" అనే పాటనుండి గ్రహించి నాకు అజ్ఞానం నుండి విమోచనం కలిగించాడు!

శ్రాద్ధం: "శ్రద్ధ" గా చేసేది కాబట్టి శ్రాద్ధం! అలాగే, "తద్దినం" అంటే "తత్ + దినం" అంటే "ఆ రోజు" అని అర్థము. ఈ రెండు పదాలు ఎప్పుడూ కొంచం అశుభసందర్భాలలోనే వాడతారు.

మరి కొందరు పదాల అర్థాలకు తోడ్పడేలాగా పదాలను పలుకుతారు. మచ్చుక్కి:

లెఖ్ఖ: అసలు పదం "లెక్క". కానీ, "లెక్క సరిగ్గా ఉండాలి" అనే భావంతో ఆ "సరిగ్గా" మీద కక్ష/కాంక్షా తీసుకొచ్చి ఈ "లెక్క" మీద రుద్ది "లెఖ్ఖ" చేస్తారు!

ఉచ్ఛారణ: అసలు పదం "ఉచ్చారణ". "ఉచ్చారణ స్పష్టంగా ఉండాలి" అనే ఆవేశంతో స్పష్టాన్ని క్లిష్టం చేసి ఉచ్ఛారణ చేసారు. ఇది ఇంగ్లీష్ లోనూ ఉంది "pronunciation" ని "pronounciation" చేసేస్తారు. ఏమైనా, మనకు కావలసింది pronunciation ఏ కానీ, spelling కాదు కదా!

ఖర్మ: అసలు ఈ "ఖర్మ" ఎక్కడనుండి వచ్చిందా అని నేను తెగ ఆలోచించేవాడిని. బ్రహ్మానందం భాషలో ఇది "కర్మ" కు పట్టిన "కర్మాయ్" :) ఎంతో విసుగ్గా ఉండి, "ఇది నా కర్మఫలితము. ఎవర్నీ అనుకోవడానికి లేదు", అనే లోతైన వేదసూత్రాన్ని "నెత్తీ నోరు బాదుకుని" చెప్పిన ఫలితం దక్కాలని "ఖర్మ" గా మార్చారు.

తెలుగు పద్యాలు చదివేటప్పుడు కొందరు చేసే దోషాలు బాగా నవ్విస్తాయి. "రామునితో కపివరుండు ఇట్లనియె" ని "రాముని తోక పివరుండు ఇట్లనియె" అని "పండగ" సినిమా లో చూసి "ఎవరైనా ఇలాంటి తప్పులు చేస్తారా?", అనుకునే వాళ్లు అవాక్కయ్యేలాగా మా తమ్ముడి క్లాసు లో కొందరు, కృష్ణుడితో ద్రౌపది తన ఆవేదనను వ్యక్తం చేస్తూ చెప్పిన పద్యంలో ఒక పదాన్ని "పంక-జనాభా" అని పలికారు. పాపం, "పంకజ-నాభుడికి" "కలియుగం మొదలయ్యింది, జనాభా అంతా పంకమయం అయ్యింది", అని ద్రౌపది చెప్తోంది అనుకున్నారో ఏమో!

లిపిలేని కంటి భాష తెలిపింది కొంటె ఆశ

ఈ రోజు వేటూరి చేసిన ప్రయోగాల్లోకల్లా కాస్త సులువుగా అర్థమయ్యి, ద్వంద్వార్థాలు లేని ఒక్క పాట చూద్దాము.

ఒక అమ్మాయి తన మనసులో ఉన్నా సున్నితమైన భావాన్ని విప్పి ఒక లేఖగా తన ప్రియుడికి పంపించింది. అతడు అది చదివి ఆ అమ్మాయికి బొక్కబోర్లా పడిపోయాడు. వాళ్ళిద్దరి హృదయాల నడుమ పారే ప్రణయరాసాన్ని వేటూరి ఎంతో సున్నితంగా మంచి భావుకతతో వ్రాసాడు. మొత్తం పాట గురించి నేను వ్యాఖ్యానించెంత టైం లేదు కానీ, నాకు నచ్చిన ప్రయోగాలు మాత్రమే చెప్తాను.

- మోహంలో ఉన్న అమ్మాయి కళ్లు మాట్లాడుతున్నాయి అనడానికి "లిపి లేని కంటి భాష, తెలిపింది చిలిపి ఆశ" అని ఎంతో చిలిపిగా చెప్పాడు.
- తెలుగు పదాలతో గారడీ చెయ్యవయ్యా అని దరఖాస్తు పెట్టుకోకుండానే అవలీలగా చేసేసి మురిపించేయ్యడం వేటూరికి కొత్త కాదుగా. "గడప దాటలేక నేనే గడియ వేసుకున్నాను", అని అమ్మాయి, "నువ్వు లేని జీవితం నాకు నచ్చలేదు", అని చెప్తే, "గడియైనా నీవు లేక గడపలేక ఉన్నాను", అని అదే భావాన్ని మాటలు ముందుకూ, వెనక్కీ మార్చి అబ్బాయి చెప్పడం నా చేత ఐతే, "సాహో వేటూరి, నీకు లేదు సాటి", అనిపించింది.

ఇక్కడ చెప్పుకోవలసింది ఒకటి ఉంది. వేటూరి కొందరు దర్శకులకు ఎప్పుడూ మంచి సాహిత్యాన్నీ అందిస్తూ ఉంటాడు. విశ్వనాథ్, జంధ్యాల, రాఘవేంద్రరావు, శేఖర్ కమ్ముల, దాసరి నారాయణ రావు వంటి వారికి గతంలో అద్భుతమైన పాటలు వ్రాసాడు.

(డబ్భైమూడేళ్ళ మనిషిని పట్టుకుని, "డు-కారం", వాడుతున్నాడు అని కారాలూ మిరియాలూ నూరేయ్యకండి. అదివేటూరిని "మమ" (సంస్కృతంలో "నా") అనుకున్న "మమకారం".)

చిత్రం: శ్రీవారికి ప్రేమలేఖ

సంగీతం: రమేష్ నాయుడు

గాయకులూ: బాలు, జానకి

దర్శకుడు: కీ. శే. జంధ్యాల

లిపి లేని కంటి భాష, తెలిపింది చిలిపి ఆశ

నీ కన్నుల కాటుకలేఖలలో, నీ సొగసుల కవితారేఖలలో
ఇలా... ఇలా... చదవనీ నీ లేఖని ప్రణయలేఖని

బదులైన లేని లేఖ, బ్రతుకైనా ప్రేమలేఖ

నీ కౌగిట బిగిసిన శ్వాసలతో, నీ కవితలు నేర్పిన ప్రాసలతో

ఇలా... ఇలా... వ్రాయనీ నా లేఖని ప్రనయరేఖనీ!

అమావాస్య నిశిలో కోటి తారలున్నా ఆకాశం

వెతుకుతూ ఉంది వేదన తానై విదియనాటి జాబిలి కోసం

వెలుగునీడలేన్నున్నా వెలగలేని ఆకాశం

ఎదుగుతుంది వెన్నెల తానై ఒక్కనాటి పున్నమి కోసం

అక్షరాల నీడలలో నీ జాడలు చూసుకుని

ఆ పదాల అల్లికలో నీ పెదాలు అద్దుకుని

నీ కంటికి పాపను నేనై, నీ ఇంటికి వాకిలి నేనై

గడప దాటలేక నేనే గడియ వేసుకున్నాను

గడియైనా నీవు లేక గడపలేక ఉన్నాను.

భావాలతోట, పదాలతేట, వేటూరి పాట!

వేటూరికి రెండు అస్త్రాలు ఉన్నాయి. ఒకటి భాష, మరొకటి భావుకత. ఆ రెండూ ఉన్న కవిని పట్టుకోవడం అసాధ్యం. ఆది నుంచి ఉన్న తెలుగు సినీకవుల్లో ఎవరికీ లేనంత భాషాపరిజ్ఞానం ఒక్క వేటూరికే ఉంది అనటంలో యేమీ సందేహం లేదు. అదే కాకుండా, భారతీయ/తెలుగు సాంప్రదాయాలకు సంబంధించిన సాహిత్యాన్నీ చాలా వరకు చదువుకున్నాడు ఈయన. మరి ఆనాటి చదువులవి. ఇదంతా ఒక్క పెట్టు ఐతే, ఆకాశాన్ని తాకే ఆయన భావాలు నన్ను మైమరిపిస్తాయి. "ఆహా, ఈ భావాన్ని ఇంత అందంగా వర్ణంచచ్చా? ఇంకా అందంగా ఎవరైనా వర్ణించగాలరా?" అనిపించేలాగా ఆయన వ్రాస్తారు అని నా అభిప్రాయం.

ఐతే ప్రతీ ఒక్కరికీ వేటూరి మీద ఉండే కోపం ఏమిటి అంటే, అన్ని పాటలకూ అదే న్యాయం చేకూర్చరు అని. నేనూ ఒప్పుకుంటాను. ఆయన వ్రాసిన పాటల్లో చాలా ఎబ్బెట్టుగా ఉండే పాటలు కూడా ఉన్నాయి. "అసలు, ఈ పాట ఈయన వ్రాసి ఉండకపొతే బాగుండేది", అనుకున్న సందర్భాలు ఎన్నో. కానీ, ఎవరి వ్యాపారం వాళ్ళది. వేటూరిని విమర్శించే చేసే సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీర్లు, "నేను వ్రాసే ప్రతీ లైన్ కీ న్యాయం చీస్తున్నానా?", అని వాళ్ళను వాళ్లు ప్రశ్నించుకోవాలి. అలాగే, వేటూరిని విమర్శించే ప్రతీ విధార్ధి, "నేను వ్రాసే ప్రతీ పరీక్షకీ నేను పరిపూర్ణంగా సంసిద్ధం అవుతున్నానా?", అని ప్రశ్నించుకోవాలి. ఐతే ఒకటి: అలాంటి రచయితలు లేరు నేను అనట్లేదు. కానీ, వాళ్లకు వేటూరి అంత లోతు, ఎత్తు, బరువు లేవు అని నా నమ్మకం. (శారీరకంగా కాదు అండోయ్, రచించడంలో). ఒక్క మాటలో చెప్పాలి అంతే వేటూరి ఎవరితోనూ పోల్చదగినవాడు కాదు. ఆయన స్థాయే వేరు.

నేను వేటూరికి వీరాభిమానిని. చెవులు, ముక్కు, నాలుక ఇత్యాది శరీరభాగాలని కోసుకుంటాను అని చెప్పను కానీ, మనసు ఐతే పారేసుకున్నాను ఆయన కవిత్వానికి. ఈయన రచనల్లో నాకు నచ్చిన లైన్స్ ఒక్కొక్కటిగా ఎక్కడైనా పేర్చాలి అనుకుంటున్నాను. ఆ భావంతోనే ఈ "వేటూరి నవరసాలు" అనే శీర్షిక మొదలుపెట్టాను.

అరకా పరకా

ఏంటో అమెరికాలో కామెడీనే లేదు. అయినా మల్లెపూలు, మావిడి పళ్ళూ లేని ఈ దేశం కూడా ఒక దేశమా అని అప్పుడప్పుడూ సందేహం కలుగుతుంది. ఆఖరికి ఎప్పటివో ఛలోక్తులు గుర్తు చేసుకుని నవ్వుకోవలసిన కర్మ పట్టింది. చద్ది అన్నం ఎలాగా అలవాటయ్యింది, ఇప్పుడు చద్ది జోకులు అన్నమాట. సరే, ఏవో గుర్తున్నవి.

% పృథ్వి అని నేను లాగూలు వేసుకునే రోజుల్లో, మా కాలనీ లో, చడ్డీలు వేసుకుని మాతో క్రికెట్ ఆడేవాడు. వాడు బాల్ పట్టుకోవడానికే ఆండీ రోడిక్ serve చేసినంత expression పెట్టేవాడు. కానీ, మహాఘటికుడు. ఒక సారి మా ఇంటి పక్కన తాతగారి ఇంట్లో లడ్డూలు చేశారు. ఆ వాసనకి వాడు అక్కడికి వెళ్ళాడు. అక్కడ చిన్న సంభాషణ:

పృ: తాతా, లడ్డూలు ఏవి తాత?
తా: లేవు మనవడా, ఐపోయాయి.
పృ: నిజం చెప్పు తాత. ఆ పైన డబ్బాలో పెడుతుంది మామ్మ.
తా: లేవురా నాయినా, నీకు అబద్ధం ఎందుకు చెప్తాను. నేను ఎలాగా తినలేను, షుగర్ ఉంది.
పృ: అబద్ధాలు ఆడితే ఆడపిల్లలు పుడతారు తాత
తా: (అప్పటికే ఉన్న అల్లుడి బాధ తట్టుకోలేక) వద్దురా నాయనా! ఒక్క దానితోనే చచ్చే చావు వచ్చింది.
ప్రి: ఓహో, ఐతే ఇదివరకే ఒక అబద్ధం ఆడావన్నమాట!

వాడి ఆలోచనకు నాకు బాగా నవ్వు వచ్చింది.

% మా ఫ్రెండ్ ఒకడు గిన్నెలు తోమడం ఎప్పటికీ పొస్త్పొనె చేస్తూ ఉంటాడు. ఒక రోజు గాల్లో చేతులూపెస్తూ "వ్హత్ అ షొత్!", అని వాడిని వాడే పొగిడేసుకుంటున్నాడు. గిన్నెలు లేక వంట చెయ్యడానికి ఆలస్యం అయిన నాకు ఒళ్ళుమండి "హలో ధోనీ, బర్తన్ ధోనీ హై", అన్నాను. ఈ మల్టీ-లింగువల్ జోక్ తట్టుకోలేక వెంటనే తోమేసాడు.

% ఒక వీకెండ్ ఏమీ తోచక మా ఫ్రెండ్కి ఫోన్ చేశాను. వాడూ ఏమీ తోచక బుర్ర పీక్కుంటున్నాడు. నేను ఫోన్ చేసేసరికి, "తోడికోడళ్ళు" సినిమాలో "కారులో షికారుకెళ్ళే" అనే పాట వ్రాసే ముందు ఏ.యెన్.ఆర్ లాగా ఎక్ష్ప్రెస్సిఒన్ పెట్టి రోడ్ మీదకు చూస్తున్నటున్నాడు. అప్పుడు సంభాషణ:

నేను: ఏమిటిరా చిచ్చా, సంగతులు? చెప్పు
వాడు: ఏముంది మామ, అంత రొటీన్!
నేను: అంతేలే, మనకు గరళఫ్రెండ్స్ తప్పితే గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ లేరు కదా! బోర్ గానే ఉంటుంది.
వాడు: అంతేలే, విరక్తి వచేస్తోంది.
నేను: ఇంకేంటి సంగతులు?
వాడు: నువ్వే చెప్పాలి.
నేను: ఎహే, ఏమి లేవురా. నువ్వే ఏమైనా చెప్పు.
వాడు: మామ, ఇక్కడ రోడ్ మీద రెండు కుక్కలు అచ్చికబుచ్చికలాడుకుంటున్నాయి మామ!
నేను: నీ యంకమ్మా, సంగతులు అంటే కుక్కలు అచ్చికబుచ్చికలాడుకోవడాలు, పిల్లులు ప్రేమగీతాలు పాడుకోవడాలు అంటారా?

% మా కాలనీ లో ఇంకో ముదురు కాండిడేట్ ఉన్నాడు. వాడు రెండేళ్లకే పొలికేకలు పెట్టించడం మొదలెట్టాడు. చివరికి వాడి బాధ తట్టుకోలేక వాడిని స్కూల్ లో జాయిన్ చేసారు. అక్కడ వాడి పక్క సీట్ లో "అపర్ణ", అనే అమ్మాయి కూర్చుంది. వీడికి ఏ, బీ, సి లు రావు కానే, వెంటనీ దాని భుజం మీద చెయ్యి వేసి, "నువ్వు యాడికేల్తే ఆదికోస్త అపర్ణ, నీ ఇంటిపేరు మారుస్తా అపర్ణ", అని పాడటం మొదలెట్టాడు. ఆ స్కూల్ ప్రిన్సిపాల్ తాలూకు పిల్లాడు అని తెలిసి ఏమి చెయ్యాలో తెలియక టీచర్ బుర్ర బాదుకుంది.

% ఒక రోజు తెల్లవారుఝామున కాలేజీ నుండి ఇంటికి వచ్చిన అనుభవం గురించి నా స్నేహితురాలికి నాకు జరిగిన ఒక సరదా సంభాషణ.

నేను: ఈవేళ ఉదయం నాలుగున్నర గంటలకి ఒంటరిగా నడుచుకుంటూ వచ్చాను. మొత్తం కాలేజీలో పిట్టా,కాకీ లేదు. రోడ్ మీద ఎవడూ లేడు. ఫోన్లో బ్యాటరీ అయిపోయింది. నాకు గుండె గుభేలుమంది.
ఆమె: ఎందుకు అంత భయం? దెయ్యలకా?
నేను: దెయ్యాలా, ఇంకేమైనానా? అమెరికా లో సంగతి నీకు తెలియదు అనుకుంటాను. ఎవడైనా దొంగవెధవ వెనకనుండి వచ్చి, "మగ బొమ్మాలి" అన్నాడు అంటే, నా బ్రతుకు కుక్కలు చింపిన విస్తర అయిపోతుంది!

తొలిప్రేమ

తొలకరి జల్లుల తోణికిసలా పుట్టావే తొలిప్రేమ
అలసిన మనసుల అలజడిగా మిగిలావెందుకనమ్మ?
చెలిమి లేని లోటు తెలిపి, కలల నడుమకు నడిపావే
మనసులోని లోతు చూపి, చీకటింట వదిలావు!
చెదరని కథవై, వదలని వ్యధవైనావే...

అడగకనే అతిథిగ నా మది ముంగిట నిలిచావు కదా
కడలివలె ఎగసిపడే పసి ఈడును ఆపావు కదా
మరులు రేపి, మాయ చేసి, హాయి తీరం చూపావు
నదిని దాటి చేరబోతే, నిజము నివురని చెప్పావు
పగిలిన మనసున రగిలే చితివైనావే

కలతలకే కనబడని కనులకు కలలను చూపావు
విధి తెలిపి ఆ కనులే కలతకు నెలవుగ చేసావు
బాధజ్వాల వేడి తాకి, ఆశ ఆవిరి అవుతోంది
ఆవిరైన భావమంతా, కంటనీరుగ కారింది
కనులే కడలై కలలే అలలైనాయే

కిరికిరి - ఆన్లైన్ లవ్!

పోకిరి సినిమా చూసి inspire అయ్యి ఒక లవ్ స్టొరీ డెవలప్ చేసాను. ఈ సినిమా లో హీరో (పేరు: కిట్టు, పండు అంటే మరీ ఓల్డ్ గా ఉంటుంది అని) ఒక M.S. స్టూడెంట్. అతను U.S లో చదువుకుంటూ ఉంటాడు. తను U.S. బయల్దేరే ముందు ఒక అమ్మాయితో (పేరు స్వాతి) పరిచయం అవుతుంది. మనవాడు ఆ అమ్మాయికి ఫ్లాట్ అయిపోతాడు.

ఏవో ఒకటి రెండు సందర్భాలలో ఆ అమ్మాయి భర్త ఎలాగుండాలని expect చేస్తోందో అడిగితే, "ఆ ఏముంది కిట్టుగారు, ఏదో చదువు అయ్యింది అనిపించి, మైక్రోసాఫ్ట్ లోనో, గూగుల్ లోనో పని చేస్తూ ఉండి, ఏటా ఒక సారి యు.ఎస్, ఒక సారి యు.కే కి తీసుకెళ్ళి అన్నీ తిప్పి చూపించగలిగితే చాలు", అంటుంది. మనవాడు షాక్ అయ్యి, వెంటనే "ఛీ నీయన్కమ్మ, నీకు ఒక్క క్వాలిటీ కూడా లేదు", అనుకుంటాడు. సరే, అన్ని ఆశలు ఉండే ambitious పిల్లను పెళ్లి చేసుకుంటే, తన సరదాలన్నీ తీర్చగలిగే అంత సీన్ తనకు లేదు అని అనుకుని, స్వాతి లవ్ చెయ్యనట్టు నటిస్తుంటాడు.

కొన్నాళ్ళకి ఆ అమ్మాయి కూడా తనకు నచ్చిన ఒక్క క్వాలిటీ లేకపోయినా కిట్టునే ఇష్టపడుతుంది. ఆ విషయం కిట్టుకి చెప్తుంది. కానీ, ఏదో మిడిల్ క్లాసు ఫ్యామిలీలో పుట్టి పెరిగిన కిట్టు ఎప్పుడూ చదువు, న్యాయం, నిజాయితీ, సేవ లాంటివి పట్టుకుని తిరుగుతూ ఉంటాడు. "దీన్ని పెళ్లి చేసుకుంటే యూరోప్ చూపించకపోతే ఏ రోపో తీసుకుని అఘాయిత్యానికి పాల్పడుతుంది", అని అనుకోని, తనకు అసలేమి తెలియనట్టు, తను స్వాతిని ఎప్పుడూ ప్రేమించనట్టు నటిస్తాడు. అప్పుడు వాళ్ళ మధ్యలో జరిగిన ఒక సన్నివేశం ఈ అంకంలో చూద్దాం.

స్వాతి ఆంధ్రదేశంలో, కిట్టు యు.ఎస్ లో ఉన్నారు. స్వాతి ఆర్కుట్ బ్రౌస్ చేస్తూ ఉంటే కిట్టు ఉన్నట్టు తన మనసుకు అనిపిస్తుంది. కానీ కిట్టు స్క్రాప్ చెయ్యడు, gtalk లో ఆన్లైన్ కనబడడు. చివరకు ఈ టెన్షన్ తట్టుకోలేక ఫోన్ చేస్తుంది (ISD call నిముషానికి ఆరు రూపాయలు అయినా సరే. బేసిక్ గా, స్వాతిది బాగా బలిసిన ఫ్యామిలీ).

స్వా: ఏం చేస్తున్నావు?
కి: టీవీ చూస్తున్నాను.
స్వా: కాదు. నువ్వు ఆర్కుట్ లోనూ, gtalk లోనూ ఎవరితోనూ మాట్లాడుతున్నావు.
కి: లేదు. నేను ఫ్యాషన్ టీవీ చూస్తున్నాను. చాలా కలోర్ఫుల్ గా ఉంది.
స్వా: No. నువ్వు ఆర్కుట్ లో బ్రౌస్ చేస్తుంటే నా scrapbook లో నీనుండి స్క్రాప్ వచ్చి, నోటిఫికేషన్ వచ్చినట్టు అనిపిస్తోంది. I can feel it.
కి: లేదు. నేను నిజంగానే టీవీ చూస్తున్నాను.
స్వా: Listen carefully. నువ్వు నిజంగా ఆర్కుట్ లో బ్రౌస్ చేస్తుంటే, నాది నిజమైన ప్రేమ. లేకపోతే, I will try to forget you.
కి: ఉఫ్ఫ్, నీకు ఎన్నిసార్లు చెప్పాలి, నేను టీవీ చూస్తున్నాను అని.
స్వా: I don't believe you. You're a liar.

స్వాతికి ఏం చెయ్యాలో పాలుపోక ఆర్కుట్ లో ఫ్రెండ్ (పేరు: రాజు) కి birthday wishes చెప్దామని scrapbook కి వెళ్తే, అక్కడ కిట్టు వ్రాసిన స్క్రాప్ ఉంది. ఎప్పుడు చేసాడా అని చుస్తే 2 min ago, అని ఉంది. స్వాతికి కోపం పొంగుకొచ్చింది. తన ఫ్రెండ్ తులసిని gtalk లో చూసింది. "తులసి, కిట్టు నీతో మాట్లాడాలన్నాడు. invisible mode లో ఉన్నాడు. ping చెయ్యి", అని చెప్పింది. వెంటనే, తులసి "అవునా, నేను తనతో chat చేస్తున్నానే? ఏమీ చెప్పలేదు?", అంది. దానితో కిట్టు ఆన్లైన్ ఉన్నాడని స్వాతికి తెలిసిపోయింది. తులసి కిట్టుని పింగ్ చేసి, "ఏం కిట్టు, నాకు ఏదో చెప్పాలని స్వాతితో అన్నావుట. ఏమిటి?", అని అడిగింది. అప్పుడు కిట్టుకి స్వాతి ఐడియా అర్థం అయ్యింది. తనలో తనే, "ఇప్పుడు స్వాతి నన్ను పింగ్ చేస్తుంది, రెడీ 1,2,3...", అనుకున్నాడు. వెంటనే, స్వాతి పింగ్ చేసింది.

స్వా: ఫ్యాషన్ టీవీ చూడటం అంటే ఆర్కుట్ లో birthday scraps పంపించడం, తులసి తో చాట్ చెయ్యడమా?
కి: ఇప్పటి దాక చూసి, నీతో ఫోన్ మాట్లాడాక ఆన్లైన్ వచ్చాను.
స్వా: అసలు ఫ్యాషన్ టీవీ చూసే మొహమేనా నీది?
కి: ఏం? నేను ఫ్యాషన్ టీవీ చూడకూడదా?
స్వా: ఎందుకు నా మనసుతో ఇలాగ ఆడుకుంటున్నావు? ఎందుకు ఇన్ని అబద్ధాలు.
కి: సరే కానీ. ఏంటి, నేను ఆర్కుట్ లో ఆన్లైన్ వస్తే నీకు స్క్రాప్ చేసినట్టు అనిపిస్తోందా?
స్వా: మరి అనిపించదా?
కి: మరి నాకు అనిపించదేందుకు?
స్వా: జీవితంలో ఎవరినైనా లవ్ చేస్తే కదా తెలిసేదే.
కి: ఐతే ఇప్పుడు ఏంటి? నువ్వు నన్ను లవ్ చేస్తున్నాను అంటావా?
స్వా: ఇప్పటిదాకా లవ్ చేశాను. But, I am dropping now. I hate you truly and completely.
కి: ఏదో ఆవేశంలో ఉన్నట్టున్నావు. పడుకో. తరువాత మాట్లాడుకుందాము.

ఈ chatting మధ్యలోనే కిట్టు birthday wishes చెప్పిన ఫ్రెండ్ (రాజు), "థాంక్స్ బాస్, సో స్వాతి ఏమంటోంది?", అని స్క్రాప్ చేసాడు. దానికి కిట్టు, "తను నన్ను వేపుకు తింటోందిరా బాబు. గౌరీ కూడా ఇంతేనా?", అని రిప్లై పంపాడు. అప్పుడే రాజుకి birthday scrap పంపించిన స్వాతి (పేజి రిఫ్రెష్ అయ్యాక) కిట్టు స్క్రాప్ చూసింది. అది కాపీ చేసి కిట్టు విండో లో పేస్టు చేసింది.

స్వా: "స్వాతి నన్ను వేపుకు తింటోందిరా బాబు. గౌరీ కూడా ఇంతేనా? " -- ఏమిటిది?
కి: నీకు వేరే వాళ్ళ scrapbook చూడటం తప్ప వేరే పని లేదా?
స్వా: నీకు నా గురించి వేరే వాళ్ళ scrapbook లో మాట్లాడటం తప్పితే వేరే పని లేదా? మన విషయాలు వేరే వాళ్ళకి ఎందుకు చెప్పాలి అసలు?
కి: వెళ్ళమ్మా తల్లి, నేను కాస్త పని చేసుకుంటాను. నా టైం వేస్ట్ చెయ్యకు.
స్వా: నీకు నేను టైం వేస్ట్ అయితే, నాకు నువ్వు కూడా టైం వేస్ట్.

కిరికిరి అనే ప్రేమకథలో ఒక అంకం సమాప్తం.

గిల్లికజ్జాలు

నా "మొగుడ్స్ పెళ్లామ్స్" పోస్ట్ చూసి మరొక చెల్లి కొన్ని కీలకమైన విషయాలపైన కూలంకషంగా చర్చింది. ఆమె అనుమతితో ఇక్కడ ఆ చర్చను ఉంచుతున్నాను.

ఇంతకీ ఈ చెల్లి కూడా సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీరే. కొన్నాళ్ళు ఇండియా లో పని చేసింది. ఇప్పుడు యు.ఎస్. లో చేస్తోంది. ఇంటర్నెట్ లో పరిచయం ఐన ఒక అబ్బాయిని ఇష్టపడి, ఇంట్లో ఒప్పించి, పెళ్లి చేసుకుంది. యు.ఎస్ వచ్చినా భారతీయ సాంప్రదాయాన్ని, ఆ సాంప్రదాయం వెనుకనున్న సాత్వికతను గ్రహించి బుద్ధిగా మసులుకుంటుంది.

నేను: ఏయ్, ఎలాగున్నావు?
తను: బాగున్నాను. నీ మొగుడ్స్ పెళ్లామ్స్ పోస్ట్ చదివాను. చాలా బాగుంది. నూరు శతం ఒప్పుకుని తీరతాను. ఆ చెప్పిన అమ్మాయి ఎవరో కానీ ఒక్క ముక్క కూడా పొరబాటు లేకుండా చెప్పింది. బ్యూటిఫుల్! థాంక్స్!
నేను: ఏదో చెల్లెమ్మ, నా పని ఏముంది. ఎవరో పీకిన క్లాసు అందరికీ ఉపయోగపడాలని అక్కడ టైపు చేసి పెట్టాను అంతే.
తను: నేను ఆలోచిస్తూ ఉంటే ఒకటి అనిపిస్తుంది. ఎప్పటినుండో మన అందరిలోనూ అబ్బాయిలు ఎక్కువ, అమ్మాయిలూ తక్కువ అనే ఫీలింగ్ ఉండిపోయింది. ఉదాహరణకి భర్తా భార్యని "మీరు" అనడం భార్యకే ఇష్టం ఉండదు. అదే లవ్ మ్యారేజ్ అయినా కూడా అబ్బాయిని అమ్మాయి మీరు అనే పిలుస్తుంది.
నేను: అదే ఆ పోస్ట్ లో ఇంకో చెల్లి చెప్పినట్టు, అమ్మాయికి భర్త తనను ప్రేమిస్తున్నాడు అనే ఫీలింగ్ ఉంటే చాలు. adjust అయిపోతుంది.
తను: అన్నట్టు, నువ్వు ఆయన ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నారు అని చెప్పారు. ఏంటో?
నేను: ఏముంది, నువ్వు తనని రాచిరంపాన పెట్టేస్తున్నావు అని చెప్తున్నాడు. మొన్ననే ఏదో కొంచం వెరైటీ జీన్స్ వేసుకుంటాను అని గొడవ చేసావంట?
తను: ఛి, modern డ్రెస్ ఏమి కాదు.
నేను: అదేమిటి? modern అంటే బూతు అన్నట్టు మాట్లాడుతున్నావు?
తను: అది ఏదో వెరైటీ జీన్స్ వేసుకుంటాను అంటే ఆయనకీ కోపం వచ్చింది. బాగా కొట్టుకున్నాము :P
నేను: ఇదిగో, నా లాంటి ఉత్తముడి చెల్లాయి అంటే చాలా అంచనాలు ఉంటాయి అత్తారింట్లో. ఎంతో మర్యాదగా ఉంటుంది అని, ఇంటి పరువు నిలబెడుతుంది అని అనుకుంటారు. ఇలాగ నీచంగా గుడ్డల కోసం, ఐస్-క్రీంల కోసం మొగుడితో గోడవాడి నా పరువు తియ్యకు. బుద్ధిగా ఉంటే మా మాంగారితో చెప్పి నా పెళ్ళికి నీకు పట్టుచీర పెట్టిస్తాను.
తను: హి హి :) చిన్న చిన్న వాటికి కూడా చాలా కొట్టుకంటాములే.
నేను: చిన్న చిన్న వాటికి ఐతే పరవాలేదు. సరదాగా ఉంటాయి గిల్లికజ్జాలు :)
తను: నేనేదో ఉత్తినే అంటాను. తను అది సీరియస్ గా తీసుకుంటారు. తరువాత నేను "ఎం లేదు. లైట్. ఉత్తినే అన్నాను", అని ఎంత చెప్పిన ఆయన ఒప్పుకోరు. "నువ్వు నా కోసం త్యాగం చేస్తున్నావు. నేను నీకు సూట్ కాను", అని తల తినేస్తారు.
నేను: అదేమిటి? ఇది అమ్మాయిల డవలాగు కదా?
తను: అలాగా ఏమి లేదు అన్నయ్య - అమ్మాయిలూ, అబ్బాయిలు అని. ఒక్కోసారి "నువ్వు త్యాగం చెయ్యొద్దు. నేనే నీ కోసం మారతాను", అంటారు. ఆయన్ని నేను బాగా ఇబ్బంది పెట్టేస్తాను.
నేను: అదేం సరదా తల్లీ నీకు?
తను: అయ్యో, రామ! ఆయన్ని ఇబ్బంది పెట్టడం నాకు సరదా ఏమిటి? నేను ఉత్తినే అన్నదానికి సీరియస్ గా రియాక్ట్ అవుతారు. అనవసరంగా hurt అవుతారు. నేను ఎంత చెప్పినా వినిపించుకోరు.
నేను: సహజంగా ఈ సంప్రదాయం విషయానికి వచ్చేసరికి, చాలా మంది మగవాళ్ళు వాళ్ళ కంటేఎక్కువ conservative గా ఉండే ఆడవాళ్ళని ఇష్టపడతారు. నాకు చాలా మంది అదే సలహా ఇచ్చారు. భార్యకి ఆచారం తెలియకపోయినా ఫరవాలేదు, తెలివి లేకపోయినా ఫరవాలేదు, భక్తీ లేకపోయినా ఫరవాలేదు, కానీ సంప్రదాయం మాత్రం బాగుండాలి అనే కొంచం సంప్రదాయం తెలిసిన కుటుంబం నుండి వచ్చిన అబ్బాయి అనుకుంటాడు.
తను: చాలా కరెక్ట్ గా చెప్పావు అన్నయ్య. నేను "అది చేసేద్దాము. ఇది చేసేద్దాము", అనుకునేదాన్ని. నిజానికి చేసినా చెయ్యకపోయినా ఆ ఫీలింగ్ అయితే ఉండేది. "అన్నీ చూసేయ్యాలి. ఎంజాయ్ చేసెయ్యాలి", అని. ఏదైనా కొత్తది కన్పిస్తే చాలు ఇంక ఆగలేకపోఎదాన్ని. ఒక్క రెండు నిముషాల తరువాత ఆ ఎంతూ ఉండేది కాదు.
నేను: కొత్త తరం ఆలోచనలన్నమాట. సరే, మరి ఆయనేమిటి అంటారు?
తను: అది ఆయన చూసి, "ఛాన్స్ ఉంటే నువ్వు చేద్దాము అనుకున్నావు కదా?", అని అంటారు. నేను లేదంటాను. అప్పుడు ఆయన అది ఎందుకు చెయ్యడం తనకు నచ్చదో విడమర్చి చెప్తారు. నాకు అర్థం అవుతుంది. అయినా ఊరికే అలుగుతాను.
నేను: హి హి, ముదిరిపోయావు కదే తల్లి.
తను: అప్పుడు ఆయనకీ చెప్పి చెప్పి చిరాకు వస్తుంది. అప్పుడు నేను వెళ్లి సారీ చెప్పేస్తాను.
నేను: బాగుంది వరస!
తను: మాటలు మాటలు కాదు అన్నయ్య! అవి మనసుకు ప్రతిరూపాలు. మనసులో లేనిదే ఏ మాట రాదు. వచ్చింది అంటే దానికి ఒక కారణం ఉండకపోదు. అందుకే జాగ్రత్తగా మాట్లాడాలి.
నేను: కరెక్ట్ వ్యక్తికే చెప్పావులే. నా మాట తీరు నచ్చక మొన్ననే ఒక అమ్మాయి, "పో రా వెధవ", అంది. ఆ అమ్మాయి నోట ఆ మాట వినడం అదే మొదటి సారి.
తను: అయ్యో రామ! నిన్ను అంత మాట అందా?
నేను: పోనీలే, జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. పోనిలే మనసులో నాలుగు సార్లు అనుకునే బదులు, ఇదే బెటర్. ఇంతకీ మీ డ్రెస్ ల గోల ఎక్కడిదాకా వచ్చింది?
తను: మా అమ్మని చూస్తె నాకు చాలా ఆశ్చర్యం వేస్తుంది. యు.ఎస్ కి వచ్చినా సరే, ఇంక పెద్ద బొట్టు పెట్టుకుని, పట్టుచీర కట్టుకునే ఉంటుంది. అలాగా ఉండటానికి ఎంతో ఆత్మవిశ్వాసం ఉండాలి. మనతో మనం నిజాయతి గా ఉండాలి. అది ఈ కాలం అమ్మాయిలకి తక్కువ అని నా అభిప్రాయం.
నేను: అవును. Modern డ్రెస్ లు ఇష్టపడే అమ్మాయి అవి కూడా వేసుకోగాలగాలి కదా ఇండియా లో?
తను: అవును కరక్టే అన్నయ్య. కానీ, చాలా మంది వాళ్ళకు తెలియకుండానే ఇతరుల కోసం మారతారు. వాళ్ళకు వాళ్ళు సమాధానం చెప్పుకోవడానికి "రోమ్ నగరం లో రోమన్ లాగా ఉండాలి" అని చెప్పుకుంటారు. ఆ మార్పు external గానే ఉంటోంది అనుకుంటారు. ఆ మార్పు ఎంత వరకు వెళ్తోంది అనేది వ్యక్తికి అర్థం కాదు. అది తెలుసుకుని వాటి మధ్యలో మెలగడానికి చాలా బలమైన విలువలు ఉండాలి. విలువలు అంటే రోజుకు రెండు సార్లు మారేవి కాదు. "ఎందుకు చేస్తున్నాము" అన్నది నిజాయతీగా ఆలోచించి, అప్పుడు చేసే పని కానీ, తీసుకునే నిర్ణయం కానీ కచ్చితంగా బాగుంటాయి. ఈ కాలంలో ఎక్కడ చూసిన విలువలు పలచన అవుతున్నాయే కానీ చిక్కబదట్లేదు. అందుకే, మనం ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండాలి.
నేను: వింటున్నాను. చెప్పు చెల్లెమ్మ.
తను: ఆయన నేను ఏదైనా పని చేస్తాను అంటే, "వద్దు" అంటే, వెంటనే నేను అడిగే ప్రశ్న "ఎందుకు చెయ్యకూడదు. అందరూ చేస్తున్నారు కదా?", అని. చాలా టైం తరువాత నాకే అనిపిస్తుంది, "అంత మూర్ఖంగా ఎలాగా ఆలోచించాను?", అని. ఒక్కో సారి ఆలోచిస్తే, "నేను ఎందుకు ఇలాగ stationary గా ఉండాలి? ఎప్పుడూ conservative గా ఉండటం దేనికి? ఇలాగ నేను ఉండలేను. ఇది నాకు కష్టం.", అనిపిస్తుంది. నా పరిస్థితుల్లోనే ఉన్న చాలా మంది అమ్మాయిలూ, సీనియర్లు, బాచ్మేట్స్, ఆ మాటకీ వస్తే హీరోయిన్లు, అంత ఎందుకు నా కసిన్స్, అందరూ చాలా త్వరగా మారిపోతున్నారు. అడిగితే, "నేను ఏమీ మారలేదు", అంటున్నారు. లేకపొతే, "మారటంలో తప్పేమిటి", అంటున్నారు.
నేను: తప్పు లేదు. అది తప్పు అనిపిస్తుందా లేదా అనేది, వ్యక్తిత్వం మీద ఆధార పడి ఉంటుంది.
తను: నిజమే.ఆ సైడ్ చాలా colorful గా ఉంటుంది. ఒక్క నిముషం ఆగి, "నేను ఏమిటి చేస్తున్నాను?", అని ఆలోచించడం చాలా కష్టం.
నేను: నిజంగా చెప్పు, మీ ఆయన వలన నువ్వు నీ లాగా ఉండలేకపొతున్నావు అని నీకు ఎప్పుడూ అనిపించలేదా?
తను: అనిపిస్తుంది. కానీ, నేను నా లాగా ఉన్నానా లేదా అన్నా దాని కంటే, నేను "better" గా ఉన్నానా లేనా అనేదే నాకు ముఖ్యం. ఆయన వల్ల నేను ఇంకా "బెటర్" గా ఉన్నాను అని నాకు అనిపిస్తుంది.
నేను: ఓ. కే.
తను: నేను నన్ను సప్రేస్ చేసుకుంటున్నాను అనే ఫీలింగ్ నాకు లేదు. ఎందుకంటే మనసు అనేది పరిపరి విధాల పోతూ ఉంటుంది. దానిని పట్టుకుని పోతూ ఉంటే ఎక్కడికి పోతున్నాము, ఎందుకు పోతున్నామో కూడా తెలియకుండా పోతాము కొన్నాళ్ళకి. నాకు ఎప్పటిలాగే ఎంతూ, ఎనర్జీ ఉన్నాయి. కాకపొతే ఆయన వలన ఇంకా నిర్దిష్టమైన దిశలో ఉన్నాయి. ఇప్పుడు నాకు ఎంతో సంతృప్తిగా ఉంది.
నేను: అంత బానే ఉంది కానీ. tradition కి మరీ అతుక్కుని ఉండాలి అంటావా?
తను: tradition అంటే తిరుగు లేనిది అని నేను అనను అన్నయ్య. ఛాన్దసమ్ గా ఉండమని నా ఉద్దేశం కాదు. కానీ ఎప్పుడూ ఒకటి గుర్తు పెట్టుకో: మా అమ్మ చీర మాత్రమె కట్టుకుంటోంది, నేను కొన్ని modern dresses వేసుకుంటున్నాను. అలాగే రేపు నా కూతురు నా కంటే కొంచం advanced dresses వేసుకుంటుంది. నేను ఎంత లిమిట్ లో ఉన్నాను అన్నదాన్ని బట్టే రేపు నేను తనకు నేర్పించగాలను. ఇప్పుడు ఒకతను తాగలేదు అనుకో, తన కొడుకు ఒక చుక్క రుచి చూస్తే ఏం పోయింది అంటాడు. నాకు ఎక్కడ ఆపాలో తెలుసును అంటాడు. వాడి కొడుకు చుక్క తాగడం వేస్ట్, కక్కుర్తి. మందు తాగేది రుచి కోసం కాదు, కిక్ కోసం. ఒక్క రోజు తాగితే తప్పేమిటి అనుకుంటాడు. అక్కడితో మందు తాగడం రొటీన్ అయిపోతుంది. ఎవ్వరికీ నొప్పి తెలియకుండా అది ఇంట్లోకి ప్రవేసిన్చేస్తుంది. అది ఆపదానికే మనం కొంచం కంట్రోల్ లో ఉండాలి అంటాను.
నేను: అహంభావం లేకుండా, ఆత్మాభిమానానికి ఏ లోటు రాకుండా, inferiority complex అనిపించకుండా చాలా చక్కగా చెప్పావు చెల్లెమ్మా. నాకు చాలా నచ్చింది. నీ లాంటి భార్య దొరికినందుకు బావ చాలా అదృష్టవంతుడు.
తను: థాంక్ యు, థాంక్ యు :)
నేను: తన అభిప్రాయాలను అర్థం చేసుకుని, వాటికి విలువనిచ్చి, నిన్ను నువ్వు అర్థం చేసుకుంటూ ముందుకు వెళ్తున్నావు. నాకు చాలా గర్వంగా ఉంది నిన్ను చూస్తుంటే. శుభమస్తు :)