ఆపరా నీ ఫియాన్సే గోల

నాకు ఒక తమిష్జస్నేహితుడు ఉన్నాడు. వాడు ఒకమ్మాయిని ప్రేమించాడు. పెద్దల అంగీకారాన్ని సంపాదించి పెళ్ళి చేసుకోబోతున్నాడు. ఈ పరిస్థితుల మధ్య వాడితో వచ్చిన తంట విచిత్రంగా ఉంది. అదే ఈ టపలో మూలవిషయం.

మేమిద్దరం బెంగుళూరులో ఉన్నప్పుడు వారానికో సాయంత్రం కలుసుకుని ఒక రెండు గంటలు cinema చూసి, కృష్ణా cafe లో దోశలు లాగించి, Corner Houseలో హిమక్రీములనారగించి, ఊరు నిదరోయే సమయంలో తీరిగ్గా, కుక్కలు తిరగని వీధుల్లో నడుచుకుంటూ, ఇందిరా గాంధి పెళ్ళి వెనుక రహస్యాల నుండి "జంతువులకు బట్లేసుకోవాలని ఎందుకు అనిపించదు?" వంటివాటి వరకు అన్ని విషయాలనూ సమగ్రంగా చర్చించుకునేవాళ్ళం. అమెరికా వచ్చాక కూడా అప్పుడప్పుడు కలుసుకుంటున్నాము. కాకపోతే agenda మారిపోయింది. అలాటి సాయంత్రాలలో ఒకటి నిన్నటిది...

సాయంత్రం ఆరు గంటలకు నేను బస్సు దిగి అక్కడే వాడి గురించి నిరీక్షిస్తూ ఉన్నాను. వాడు చెవులో phone పెట్టుకుని మాట్లాడుకుంటూ, "ఇల్లెడీ, నాన్ ఒణ్ణుమే సాపిడల్లె, నెజమా సొల్రేన్ [నేనేమీ తినలేదు. నిజంగా చెప్తున్నాను]", అనుకుంటూ వచ్చాడు. నేను "నిజంగా సొల్లే" అనుకున్నాను. భుజం తట్టి "పద పోదాం" అన్నట్టు సైగ చేశాడు. పది నిముషాలు నడిచాము. ఇంకా phone అవ్వలేదు. ఇంతలో Walmart (departmental store) వచ్చింది. వాడు phone లో, "ఇరు ఇరు, నా అప్ప్రమా కాల్ పణ్ణువేఁ [ఉండు, తరువాత కాల్ చేస్తాను]"  అని పెట్టేశాడు. "మళ్ళీ call చేస్తే, తుపాకితో నిన్ను కాల్చేస్తాను", అనుకున్నాను. నాకేసి తిరిగి, సాంబార్ వాసన వచ్చే యాసతో, "ఎలా వున్నావు?" అని అడిగాడు. "అఘోరించావులే తెలుగులో", అనుకుని; "Walmart లో ఏమైనా కొనాలా?", అని అడిగాను. "చాలా కొనాలి. అసలే నా పెళ్ళి దగ్గరకొస్తోంది. అన్నీ చక్కబెట్టుకోవాలి", అన్నాడు. సరే అని Walmart లోకి వెళ్ళాము.

"ఏం కొనాలి", అని అడగగానే, Leather case లోంచి ఒక phone తీశాడు. వాడికి office లో ఒక blackberry phone ఇచ్చారు. అందులో వాడు కొనాల్సినవాటి జాబితా వ్రాసుకున్నాడు. అది నాకు చూపించాలని తాపత్రయం. నేను ఒక విరక్తియుక్తమైన నవ్వు నవ్వాను. "మొదట ఒక దుప్పటి కొనాలి. చలిగా ఉంటోంది", అన్నాడు. దుప్పట్ల section కి తీసుకెళ్ళాను. అక్కడ వాడు అన్ని దుప్పట్లూ, వాటి ధరలూ చూశాడు. చూసి, "నిజం చెప్పాలంటే, దుప్పట్లు, కర్టెన్లు సంగతి ఆడవాళ్ళకు బాగా తెలుస్తుంది. ఈ సారి నా ఫియాన్సేని తీసుకొచ్చినప్పుడు కొనుక్కుంటాను", అన్నాడు. సరే అని, "ఇంకేం కొనాలి", అన్నాను. "Mixer కొనాలి", అన్నాడు. వాడిని తీసుకుని Mixers section కి వెళ్ళాను. నా అనుభవం మేరకు అన్నీ చూపించాను. వాడు "Phone a friend" option వాడుకున్నాడు. ఆ అమ్మాయికి ఫోన్ చేశాడు. ఒక పావుగంట సేపు: మధ్యనం sandwichలో ఎంత cheese వాడారు, Inception cinema చూస్తున్నప్పుడు ఎంతసేపు నిద్రపోయారు వంటి అత్యవసరవిషయాలను చర్చించి, చివరకి నా మీద దయతో "ఏ mixer కొనాలి" అన్న ప్రశ్నపై దృష్టి పెట్టారు. వీడు restaurant లో waiter లాగా అన్ని mixer ల ధరలు, ప్రత్యేకతలు చెప్పాడు. చివరికి, "నేను చూడందే నిశ్చయించుకోలేను", అంది. వాడు నాకేసి తిరిగి, "మాఁవ, తను చూస్తే కానీ చెప్పలేను అందిరా", అన్నాడు. సరేనని అదే విధంగా ముందుకుపోయాము. "నా structure పాడైపోతోంది, running చెయ్యాలి కద, మాఁవ!", అన్నాడు. వెంటనే విషయం అర్థమైంది. ఉన్నట్టుండి మగవాడికి అంత సద్బుద్ధి ఎలాగ వస్తుంది మరి? "సరే, ఇప్పుడేం కావాలి?" అన్నాను. socks కొనాలి అన్నాడు. సరే పద అన్నాను. అక్కడా scene repeat.

చివరికి నా మటుక్కు నేను biscuits కొనుక్కున్నాను. నేను vegan ని కాబట్టి పాలు లేనివి కొనుక్కున్నాను. అవి అంత రుచికరంగా ఉండవు. "నీకూ కావాలా?", అన్నాను. దానికి వాడు, "ఓ! sorry. నేను junk food (చిరుతిళ్ళు) తినడం మానేశాను. ఇందులో అన్నీ carbs ఏ తెలుసునా?", అన్నాడు. మళ్ళీ విషయం అర్థమైంది. "మాఁవ, నాకు అంతటి పరిజ్ఞానం, జిజ్ఞాస - రెండూ లేవు", అన్నాను. Credit card అంటగడదామని ప్రయత్నిస్తున్న ఏజెంటుని చూసినట్టు ఒక చూపు చూశాడు. ఇంటికి వచ్చాము.

"Dinner కి ఏం వండుతున్నావు", అన్నాడు. "నాకు వంట రాదని తెలుసుగా? Sandwich చేస్తాను", అన్నాను. "అందులో ఏం వేస్తావు?" అన్నాడు. "పనీర్ మసాల, ఆలూగోబీ, భెండీ fry - ఏది better అంటావు?", అని వ్యంగ్యంగా అడుగుదామనుకుని, "సరే పెళ్ళి చేసుకుంటున్నాడు వెధవాయ్. పెద్దరికం వహిద్దాము", అని నిర్ణయించుకుని "Garlic sauce, Hummus, Onions, Tomatoes, Peppers", అన్నాను. "Hummus అనగానేమి?", అన్నాడు. Hummus అంటే మన వేరుశనగ చట్నీ లాంటిదే" అని చెప్పాను. "సరే try చేస్తాను", అన్నాడు. నా మానాన వెళ్ళి కూరలు తరగడం మొదలెట్టాక వచ్చి, "నాకు hummus నచ్చదు మాఁవ", అన్నాడు. "నువ్వెప్పుడూ తినలేదు కదా?', అన్నాను. "ఆ అమ్మాయికి నచ్చలేదుట", అన్నాడు. నేను లేని రెండు నిముషాల్లో phone చేసి మరీ కనుక్కున్నాడు అని అర్థం చేసుకున్నాను. Hummus తీస్తున్న చెంచాతో రెండు ముద్దలు తీసి వాడి నోట్లో కుక్కేద్దామనిపించింది. ఆపుకుని, "ఒక ముక్క తిను. నచ్చకపోతే అప్పుడు ఆలోచిద్దాము", అన్నాను. తన ముప్ఫై ఏళ్ళ career లో, ఎల్లపుడూనిజాయితీగా ఉన్న government officer, మొదటి సారి, పై అధికారి ఒత్తిడి వలన తప్పు చేయాల్సొస్తే ఎంత బాధపడతాడొ అంత బాధగా మొహం పెట్టాడు. తరువాత, పళ్ళాలు కడగటం మొదలెట్టాను. వెనుకనుండి వచ్చి, "ఈ brush బాగా రుద్దదు మాఁవ. ఆ అమ్మాయికి ఇది నచ్చదు. పీచైతే better.", అన్నాడు. ఆ brush తో వాడి నాలుకని తోఁవేద్దామనిపించింది. ఊరుకున్నాను.

Sandwich చేశాను. తిన్నాడు. ఒక ముక్క తినగానే లేచాడు. "ఏం, నచ్చలేదా?", అన్నాను. నవుల్తూనే, "బాగుంది" అన్నట్టు తలూపాడు. మంచినీళ్ళకు లేచాడనుకున్నాను. తిన్నగా వెళ్ళి phone తెచ్చాడు. అప్పుడు అర్థమైంది, TV9 updates లాగా, బీవీ-1 updates మొదలెట్టాడని. "ఎన్నడీ, hummus ఒణక్కు ఎదుక్కు పుడికిల? సెమ్మదాఁరుక్కే? [ఏమే? నీకు hummus ఎందుకు నచ్చలేదు? బానే ఉందిగా?]", అంటూ మొదలు. పెట్టినవాణ్ణి నాకు "బాగుంది" అని చెప్పడం మానేసి అదేదో బావిలో పడిపోయిన పిల్లాడి గురించి NDTV update లాగా చెప్పడంతో నాకు నవ్వాలో, చిఱాకు పడాలో అర్థం కాలేదు.

భోజనలయ్యాయి, అరాయించుకోవడానికి కూర్చున్నాము. ఇంతలో ఒక పాట అందుకున్నాను. వెంటనే, "ఏయ్, నీకూ ఇదే పాట ఇష్టమా?", అన్నాడు. "అదేఁవిటి? వీడికీ పాట ఇష్టం లేదే? నీకూ అని సాగదీస్తాడేంటి?", అనుకున్నాను. వెంటనే, "ఆ అమ్మాయికీ ఇదే ఇష్టం తెలుసునా", అన్నాడు. "దేఁవుడా!" అనుకున్నాను. ఇంతలో వాడి phone మ్రోగింది. వాడికి బాగా పరిచయం ఉన్న, నాకు కేవలం ముఖపరిచయం ఉన్న ఒక స్నేహితుడు phone చేశాడు. వాడు phone మాట్లాడటం మొదలెట్టాడు. వాడి ధోరణిలోనే "అవును మాఁవ. ఆ అమ్మాయి కూడా..." అనుకుంటూ మాట్లాడాడు. ఇంతలో అదే phone లో ఆ అమ్మాయినుండి call వచ్చింది. మాట్లాడుతున్న phone ని నా చేతిలో పెట్టేసి "నా friendతో నువ్వు మాట్లాడు మాఁవ", అన్నాడు.

నాకు ఆ friendతో ముఖపరిచయం అయ్యి ఆరేళ్ళు దాటింది. మేము మాట్లాడుకుని నాలుగున్నరేళ్ళు అయ్యింది. నేను phone తీసుకుని, "హేయ్, ఎప్పిడి ఇరుక్కే? [ఎలాగున్నావు?]", అన్నాను. వాడు దానికి "సందీప్, నేను బాగున్నాను. మీ అక్కకి కఁవలపిల్లలంటగా", అన్నాడు. "స్వామీ, నాకు అక్కాలేదు, ఆవిడ పురుడోసుకోనూ లేదు, కఁవలపిల్లలూ పుట్టనూలేదు. నేను ఆ సందీప్ ని కాను. పీ.ఆర్.కే ని ", అన్నాను. వాడు "ఆఁ, పీ.ఆర్.కే. ఎలాగున్నావు? మీ కుటుంబం బాగుందా?", అన్నాడు. అలాగ రెండు నిముషాలు వరకూ మాట్లాడుకున్నాము. నా ఫ్రెండ్ ఏం చేస్తున్నాడా? అని చూస్తే నా phone లోంచి ఫియాన్సేకి phone చేసి: తన phone వెంటనే ఎందుకు ఎత్తలేకపోయాడు, ఆ phone చేసిన ఫ్రెండ్ ఎవరు? వాడికి అక్కచెల్లెళ్ళున్నారా వంటి ముఖ్యమైన విషయాలు చర్చిస్తున్నాడు. ఇంతలో ఈ phone లోని friend, "ఇంగ్లండ్ ఎలాగుంది", అన్నాడు. "నేను ఇంగ్లండు ఎప్పుడూ వెళ్ళలేదు మహప్రభో", అనగానే "ఐతే నువ్వు శాండీవి కావా?", అన్నాడు. "వామ్మోవ్, నేను నువ్వనుకునే శాండీనైతే కాదు బాబు. ఉండు నాయనా, నువ్వు మన కాలేజీలో ఉన్న అందరు సందీపులనీ cover చేసేలోపుల నా biodata చెప్తాను.", అని మొత్తమంతా చెప్పుకుంటూ వెళ్తే, చివరికి వాడు నన్ను గుర్తుపట్టకపోగా, "ఆఁ! గుర్తొచ్చావు. బాగుంది బాగుంది. నీతో మాట్లాడి చాలా రోజులైంది. సరే phone వాడికియ్యి", అన్నాడు. అది తీసుకెళ్ళి నా friend చేతుల్లో పెట్టగానే వాడు కళ్ళెర్రజేసి ఇంకో చేతులోని phone నా చేతులో పెట్టాడు. అది ఎత్తితే అందులో వాడి ఫియాన్సే. "సందీప్, ఎలాగున్నావు? Hummus మావాడికి నచ్చిందిట. అది చాలా ఆశ్చర్యం తెలుసునా!", అంటూ మొదలెట్టింది. అర్ధరాత్రిలో మద్దెల దరువంటే ఏమిటా అనుకున్నాను. ఇప్పుడు స్పష్టంగా తెలిసింది. కాసేపటికి రెండు phone లూ పెట్టేశాము.

నేను కాస్త ఊపిరి పీల్చుకోవడం మొదలెట్టను. ఇంతలో cassette ని side-B కి మార్చాడు. అంటే: వాళ్ళు ఎప్పుడెప్పుడు తగువాడుకున్నారు, మళ్ళీ ఎప్పుడు గొడవాడుకునే అవకాశం ఉంది, అసలు problem అంతా ఎక్కడుంది - ఇత్యాది విషయాలపై ఏకపాత్రాభినయం చేశాడు. రాయబారం సీన్లో రెండోకృష్ణుడి కోసం వేచియున్న ప్రేక్షకుడిలాగా నేను నోరెళ్ళబెట్టుకుని కూర్చున్నాను. అప్పుడు కాసేపాగి, "ఏమిటి మాఁవ, నువ్వేమీ మాట్లాడట్లేదు. ఈ మధ్యన బాగా సైలెంటైపోయావు", అన్నాడు. Question paper లో ఐదే ప్రశ్నలిచ్చి, ఆరో సమాధానం వ్రాయలేదని మార్కులు cut  చేసినంత దారుణమైన ఈ మాట విన్న నేను, బ్రహ్మానందం లాగా ఒకసారి నిట్టూర్చి, "హుఁ, నీకలాగ అనిపిస్తించిందా మహాశయా! ఓ మహర్షీ, ఓ మహానుభావా! అసలు నువ్వు నన్నెక్కడ మాట్లాడనించావు? ఏమైనా అంటే నేను, నా ఫియాన్సే, మా పెళ్ళి, ఆ తరువాత కొనుక్కోవల్సిన వెచ్చాల లెక్కలు, నా బొచ్చు. ఆ అమ్మాయికి ఇష్టమైన Tea brand నుండి TV brand వరకూ అన్నీ చెప్తూ ఉంటే నేనింకేమి మాట్లాడతాను? నువ్వు ఫ్రెండువా, చెవులో పుండువా? నిన్ను భరించడం నా యొక్క వల్ల కాదు బాబూ. త్వరగా నిదురించి నన్ను విముక్తుణ్ణి చెయ్యి.", అని మనసులో అనుకున్నాను. వీటిల్లో ఏ మాట నేను బయటికి అన్నా, వాడికి కోపమొస్తుంది. కాబట్టి "నువ్వు చెప్తున్న విషయాలు చాలా ఆసక్తికరంగా ఉన్నాయి. అందుకే వింటున్నాను.", అని చెప్పి తప్పించుకున్నాను. వాడు మాట్లాడుతూనే పడుకున్నాడు. సహజంగా నా పక్కన ఉన్నవాళ్ళని మాట్లాడనివ్వకుండా లొడలొడా వాగే నాకు తలనొప్పొచ్చేలాగా మాట్లాడిన వాడి వాగ్శక్తికి జోహార్లు చెప్పుకుంటూ నేనూ పడుకున్నాను.

నాకు పరిచయం ఉన్న చాలా మంది అమ్మాయిలు, పెళ్ళి తరువాత నన్ను పలకరించడం తగ్గించేశారు/మానేశారు. వారి వారి పనుల్లో busy అయ్యారులే అని ఊరుకున్నా, అప్పుడప్పుడు "మరీ అసలు పుట్టినరోజుకు కూడా wish చెయ్యట్లేదు ఏమిటి?", అనుకునేవాణ్ణి. నిన్న అర్థమైంది, అదే నయమని.

PS: ఉన్న విషయానికి కొంచెం నా ఊహాశక్తిని జోడించినా, అసలంటూ విషయం మాత్రం ఉందండోయ్!