అదో రకం భక్తి!

శివరాత్రి అంటేనే నా మనసులో ఎన్నో ఊసులు గుర్తొస్తాయి. భక్తులకు దాసుడైపోయి, వారి వెన్నంటుండే సదాశివుణ్ణి భక్తకోటి రోజంతా అర్చించి తరిస్తారు. ఆ మహాదేవుని ధ్యానంలో మునిగిపోతారు. ఐతే ఇలాంటి పవిత్రమైన పండుగల్లో కొంతమంది విచిత్రమైన భక్తి ప్రదర్శిస్తూ ఉంటారు. అలాంటివి కొన్ని గుర్తు వస్తున్నాయి.

- మా చిన్నప్పుడు దేవీనవరాత్రులకి వీధి చివరన అమ్మవారి ఆలయం బాగా అలంకరించి పెద్దపెద్ద speakersలో పాటలు పెట్టేవారు. అక్కడిదాకా బానే ఉంది. ఆ పాటల ఎంపిక కొంచం తేడాగా ఉండేది. "నడక కలిసిన నవరాత్రి" (Movie: Hitler) పాట వేసేవారు! సరే పాటలు వేసేవాడికి ఏం తెలుస్తుంది, "నవరాత్రి" అనే పదం కనబడటంతో వేసేశాడులే అనుకున్నాము మా కుటుంబమంతా.

- శివరాత్రికి ఏదో భక్తి cinema వేస్తాడు కదా అని అందరం TV ముందు కూర్చుంటే, మా cable TV వాడు, "శివ" cinema వేశాడు. ఎంత title match అయితే మాత్రం, మరీ "శివ" cinemaకి శివరాత్రికి ఏమీ సంబంధం లేదు అని తెలుసుకోవడానికి ఎంత పరిఙానం కావాలి అంటారు?

- కొంతమంది ఉపహారం/ఫలహారం ఉంటారు. అవి కూడా విచిత్రంగా ఉంటాయి. మా చుట్టాల్లో ఒకావిడ కోడలితో, "అమ్మా, ఈ రోజు నేను ఉపవాసం. కేవలం ఫలహారం మాత్రమే", అని చెప్పింది. ఆ కోడలు అత్తగారి నోటికి ఎంతో కొంత రుచి తగుల్తుంది అని పెసరట్టు వేసింది. అది చూసిన వెంటనే ఆవిడ మెచ్చుకుంటుంది అనుకుంటే, వెంటనే: "అదేమిటే నీ మొహం? ఉల్లిపాయల్లేకుండా నేను ఎప్పుడైనా పెసరట్టు తిన్నానా?", అని అడిగింది. ఏమిటో, చిత్తశుద్ధిలేని శివపూజలేమో అనిపిస్తుంది.

- వినాయకచవితి వచ్చిందంటే కొందరికి వినాయకుడికంటే ఎక్కువ ఆకలి వేసేస్తుంది. చిన్నప్పుడు మా సోదరులమందరమూ రెండు రోజుల ముందునుండి "ఏమి వండమని చెప్పాలి అమ్మకి?", అని తెగ ఆలోచించేవాళ్ళం. పూజ చివర్లో మా అమ్మగారు, "కథ తప్పినా, వ్రతం తప్పకూడదు; వ్రతం తప్పినా ఫలం తప్పకూడదు స్వామీ", అని చెప్పగానే మా నన్నగారు, "ఏమి తప్పినా ప్రసాదం తప్పకూడదు", అనేవారు.

- శివరాత్రికి జాగరణ చేసే పద్ధతుల్లో కూడా చాలా వింతలు ఉంటాయి. మా ఊళ్ళో, "శ్రీరామా talkies" లో "శ్రీమద్విరాట్ వీరబ్రహ్మేంద్రస్వామి చరిత్ర" cinema, mid-night show వేస్తే, దానికి competition గా వేరే theatre వాడు, "ప్రెసిడెంటు గారి పెళ్ళాం" అనే భక్తిరసప్రధానచిత్రాన్ని వేశాడు. ఎక్కడ భక్తిరసపానమత్తులైన ప్రజలు కుప్పలుతెప్పలుగా, కప్పలుగా చేరి ఉంటారో ఊహించడం పెద్ద కష్టం కాదు.

- భక్తి-పాటల్ని వ్రాయడానికి cinema tunes ఎంచుకోవడం నాకు విచిత్రంగా అనిపిస్తుంది. ఈ మధ్యన "పౌరుడు" cinemaలో, "హృదయం ఎక్కడున్నది" (ఘజిని చిత్రంలోని పాట) అనే పాటను, church లో father, "ఏసు ఎక్కడున్నాడు", అని మార్చి పాడటం ఎంత నవ్వు వచ్చినా, అది తప్పు అనే నాకు అనిపించింది. చిన్నప్పుడైతే, సాయిబాబా మీద "ముఠామేస్తిరి" title song remake ప్రయోగించడం నాకు చిత్రంగా అనిపించింది.

- భగవద్గీత అంటే అందరికీ లోకువే. ఎవరికి నచ్చిన "గీతసారం" వాడు చెప్పేస్తాడు. పాపం, కృష్ణుడు, వ్యాసుడు, అర్జునుడు, సూర్యుడూ కూడా ఆశ్చర్యపోయే అర్థాలు అందులోంచి వెలికితీస్తూ ఉంటారు నవతరం భక్తులు. అసలే మన భక్తులకు "చర్చ ఎక్కువ, చర్య తక్కువ". మా అమ్మగారితో పాటు school లో పని చేస్తున్న ఒకావిడ, "నేను భగవద్గీత చదవకపోతే నాకు రోజంతా అదొకలాగుంటుంది అండి", అని చెప్పేది. ఒక రోజు వాళ్ళ ఇంట్లో వేరే వాటాలో ఉండే ఆవిడ, వీళ్ళ దండెం మీద బట్టలు ఆరేస్తే, అవన్నీ పీకి పక్కన పారేసి, "నా దండెం మీద వేరే వాళ్ళ బట్టలు ఆరెయ్యడం నాకు నచ్చదు", అని బలమైన హెచ్చరిక జారీ చేసిందిట. మరి కృష్ణుడు ఏమనుకున్నాడో తెలియదు గానీ.

శివరాత్రి అనగానే నాకు మధురమైన, హృదయం కదిలించే మరి కొన్ని విషయాలు గుర్తుకొస్తాయి. అవి వేరే టపలో వ్రాస్తాను. మరి సెలవు!