శివరాత్రి సందర్భంగా!

ఓం నమ:శివాయ!

చం:-
శివుడని తల్చినంత మది శీతనగంబుగ మారుచుండగన్
కవనము పొంగుబట్టె సురకర్షువు పారెడి రీతి జిహ్వపై
సవనవిరోధి, తెల్పు! గతజన్మములో తపమేమి చేసితిన్
కవితలఁ గూర్చిజేయ, కరకంఠుడ! నీ యభిషేకమీ గతిన్!

భా:-
"శివ" అని తలుచుకోగానే నా మనసు మంచుకొండగా మారుతోంది. (అక్కడనుండి) కవిత్వం గంగలాగ నాలుకపై పరుగులెడుతోంది. శంకర! ఈ విధంగా నీకు పద్యాలతో అభిషేకం చెయ్యడానికి నేను గతజన్మలో ఏమి పుణ్యం చేసుకున్నానో చెప్పవయ్యా!

ఉ:-
దేహము అగ్నిగుండమని, తీరిన కోర్కెలు ఏధమయ్యి ఆ
దాహము పెంచుచుండునని, దక్కని కోర్కెలు గాలిధోరణిన్
వాహనమల్లె మోసి నలువైపులకంపెడివంచు నేర్చి, వ్యా
మోహము బోవఁగోరి కయిమోడ్చితి గావర, శైలమందిరా!

భా:-
"శరీరం ఒక అగ్నిగుండంలాంటిది, తీరిన కోర్కెలు అందులో వేసే ఇంధనంలాగ అగ్నిని పెంచుతాయి, తీరని కోర్కెలు గాలి లాగా మంటను నలువైపులకూ పంపుతాయి", అన్న నిజం తెలుసుకుని, ఈ మోహమనెడి మంటనుండి విమోచనం కోరి నీకు చేతులు జోడించి నమస్కరిస్తున్నాను శంకర! నన్ను రక్షించవయ్యా!

గతంలో నేను శివుడిపై సంస్కృతంలో వ్రాసిన పాటను గుర్తుచేసుకున్నాను.