లీడర్ సినిమా చూశాను

శేఖర్ సినిమాల్లోకల్లా అత్యద్భుతమైన చిత్రం. ఈ సినిమాలో ప్రతీ క్యారక్టరూ చక్కగా ఉంది (ఒక్క ప్రియా ఆనంద్ తప్ప). కోట శ్రీనివాసరావు తప్పితే మరెవరూ ఆ రోల్ చెయ్యలేరు అని నా నమ్మకం. కోట ఒక లెజెండ్. ఎలాంటి రోల్ ఇచ్చినా చేయగల దిట్ట. ఇడియట్లో ఒక బాధ్యతాయుతమైన తండ్రిగా ఏడిపిస్తే, ఆ నలుగురు చిత్రంలో పైకి రాయిలాగా కనబడి లోన ప్రేమను నింపుకున్న రాజుగా ఏడిపించాడు, అహ నా పెళ్ళంట, శత్రువు వంటి చిత్రాలలో అసహ్యం కలిపిస్తూనే నవ్వించాడు. అసమాన్యుడు! యే యాస అయినా చక్కగా పలికించగలిగిన దిట్టలు తణికెళ్ళ భరణి, కోట శ్రీనివాసరావు! అలాగే హర్షవర్ధన్ నటన నిజాయితీగా ఉంది. సుహాసిని తల్లిపాత్రలు ధరించడం మొదలుపెట్టిన తరువాత మొదటిసారి నా నోట "శభాష్" అనిపించింది. గొల్లపూడి మారుతీరావు తన రోల్ కి న్యాయం చేసి "లీడర్షిప్ తెలియక దొంగనాయకులు కారు. దానిని అమలుచెయ్యలేక అవుతారు" అన్న సందేశానిని చెప్పాడు. రీచా గంగోపాధ్యాయ రోల్కి ఎంతో మచూరిటీని, ఎంతో ప్రాముఖ్యతనూ ఇచ్చి మరొక్కసారి "శేఖర్ సినిమాల్లో ఆడవాళ్ళు పైనొక రుమాలు, కిందొక రుమాలు వేసుకుని డాన్సులు చెయ్యడానికి రారు. వాళ్ళకూ ఒక వ్యక్తిత్వం, పరిపక్వతా ఉంటాయి", అని ఋజువు చేశాడు శేఖర్. సుబ్బరాజు మొహం చూస్తేనే ద్వేషించాలి అనిపించేలాగా తన రోల్ కు న్యాయం చేశాడు. ఆహుతి ప్రసాద్ తనకు అలవాటైన పాత్రకు యథావిధిగా న్యాయం చేశాడు. ఇక్కడ చెప్పుకోవాలసిన వాళ్ళల్లో కూతురు చనిపోయి బాధపడుతున్న తాత ఒకడు నిజంగా కళ్ళల్లో నీళ్ళు తెప్పించాడు. ఇవన్నీ ఒక యెత్తు ఐతే, హీరోగా రానా జీవించాడు. నిజాయతీ ఉన్న పాత్రకు న్యాయం చేశాడు. తెలుగు ఉచ్చరించడంలో ఐతేనేమి, తన ముఖకవళికల్లో ఐతేనేమి ఈ మధ్యన వచ్చిన హీరోలకు గట్టి పోటీ ఇస్తాను అని ఈ చిత్రంతో దండోరా వేశాడు. కెమేరా వర్క్ అయితేనేమి, సంగీతమైతేనేమి, సాహిత్యమైతేనేమి, ఆర్ట్ వర్క్ అయితేమీ అన్నిటిలోనూ నిజాయితీ కనబడింది. అద్భుతమైన సినిమా!

భగవద్గీత చదివి, మనిషి గుండె రాయిలాగా ఉండాలి, స్థితప్రఙత కావాలి అనుకునే నాకు ఎంత ప్రయత్నించినా కళ్ళల్లో నీళ్ళు ఆగని విషయాలు కొన్ని ఉన్నాయి. వాటిల్లో, రక్తసంబంధంలేనివాటిల్లో: టంగుటూరి సూర్యకుమారి పాడిన "మా తెలుగు తల్లికి" పాట, పోతన చెప్పిన "మందారమకరందమాధుర్యమున దేలు" పద్యం వొకటీ. వీటిని ఆధునీకరించడం అంటే కత్తి మీద సామే! నా లాంటి ఛాందసుణ్ణి మెప్పించడం అసాధ్యమనే చెప్పుకోవాలి. అయినా కూడా సంగీతదర్శకుడు అసలుపాటను వింటే కలిగే భావోద్వేగాన్ని తొలగనీయకుండా చక్కగా మలచాడు!

ఇదే తరహాలో వచ్చిన "ఒకే ఒక్కడు", "శివాజీ", "భారతీయుడు", "ఠాగూర్" సినిమాలకూ ఈ సినిమాకూ ఉన్న భేదం ఏమిటి అంటే, ఇందులో ఒక వ్యక్తి ఒక శక్తిగా మారడాన్ని కంటే మారినతరువాత ఆ శక్తి దుర్వినియోగం కాకుండా ఉండటానికి ఏం చెయ్యాలో చూపించాడు శేఖర్! సినిమాలో మాటలు చక్కగా ఉన్నాయి. మనసు కదిలించే విధంగా ఉన్నాయి. రచయిత శేఖర్కే మొత్తం ఘనత దక్కాలి. ఆయన చెప్పినట్టు ఈ సినిమా చూసి భరతమాత కచ్చితంగా సంతోషిస్తుంది.

నా వరకు నాకు నచ్చిన పాత్ర సుహాసినిది. ప్రతీ తల్లీ తన బిడ్డలను ఒక శిల్పి శిల్పాన్ని చెక్కినట్టు తీర్చిదిద్దుతుంది. హీరో అందరు రాజకీయనాయకుల్లాగా పదవికోసం తప్పును చేస్తుంటే ఒక్క మాటతో తన పద్ధతి మార్చి అందరు రాజకీయవేత్తలలాగా మారకుండా ఆపింది. నాకు సినిమాలో మొదటి భాగం కంటే రెండో భాగం నచ్చడానికి ప్రత్యేకమైన కారణం ఇదే! భేష్ శేఖర్ - నువ్వు ఇంకా మంచి చిత్రాలు చేసి ప్రజల మనసుల్లో సుస్థిరమైన స్థానాన్ని సంపాదించుకుని ఈ faction, action, over-action, routine love/comedy తరహా చిత్రాలను పట్టించుకోని విధంగా ప్రేక్షకులను మలచాలి!

PS: Sekhar is not from my caste! But, I still believe that he's the most honest director in today's Telugu film industry! A lot of my 'acquaintances' still consider caste while 'choosing' their favorite actor, director and disgustingly while exercising their vote! I don't expect people to marry out of caste to eradicate the caste system. Each one has one's own customs. It's fine if you want to live with people who believe in them. But at least when you choose your representative, please don't let caste and religion blind you and there by, hinder the progress of a nation. It's a shame that there are people who have done masters, but praise factionists, corrupts and criminals, for the sake of caste! I hope that there will be a day when people realize that none of these politicians got us freedom from the British. And that those who brought, were not racists.