నిత్యజీవితంలో పద్యాలు!

ఈ మధ్యన మళ్ళీ చింతా రామకృష్ణారావుగారు, శైలజ గారు, ప్రియదర్శిని నా చేత కొన్ని పద్యాలు వ్రాయించారు. అవి ఇక్కడ వ్రాస్తున్నాను. విమర్శించ మనవి!

[ రామకృష్ణారావుగారు ఇచ్చట అడిగిన ప్రశ్నకు సమాధానం నేను "ఈగ" అనుకున్నాను. సమాధానం తప్పైనా, కవిత్వం బానె ఉంది అనిపించింది.]
ఆ:-
వంటలన్ని జుర్రి, మటుమాయమయ్యేను
కాని కిట్టమూర్తి కానె కాదు!
తేనెలూరు పెదవి, తెమ్మెరంటినడక
తమ్మితోన చెలిమి, తన్వి గాదు!

ఆ:-
ఇంటి మగువ పెదవి, యెరుపెక్కు చందాన
ముద్దులాడు గాని మొగుడు కాదు!
ఆవులించినంత ఆలపించును లాలి
అమ్మ కాదు జూడ, బదులు ఈగ!

[ముక్కుపుడక మీద పద్యం వ్రాయమని శైలజగారు అడుగగా]
కం:-
ముక్కెర తొడిగిన మానిని
చక్కని హాసము మనసున చల్లును మరులన్
ముక్కున పగడపు కాంతులు
పెక్కువ జేయవె కనుగవ వెండివెలుగలన్!

[పంచెకట్టు, నామం, జంధ్యం ఉండేట్టు ఒక పద్యం వ్రాయమని శైలజగారు అడిగారు. నాకు వెంటనే మనసులో త్రివిక్రముడే (వామునుడు) మెదిలాడు. ఆయన నా చేత వ్రాయించుకున్న పద్యం.]
ఆ:-
పంచభూతములను పంచెగా ధరియించి
నుదుట నామమెట్టి వేదమెల్ల
ఉపనిషత్తులన్ని ఉపవీతముగ జేర
బలిని తుంచనరిగె వామనుండు

[సాంబారు వండాను అని చెప్తే ప్రియదర్శిని/శైలజగారు అది ఎలాగుంది అని అడుగగా చెప్పిన పద్యం]
కం:-
సాంబారని పిలిచి పెడితి
ఏం బావుళ్ళేదనుచును యెదుటనె మిత్రుల్
ఏం బాబూ! వంటెరుగని
సోంబేరిగ మిగిలితివని శోకించిరిటన్!

[అమ్మాయి కళ్ళ గురించి ప్రియదర్శిని చేత వ్రాయిద్దామనుకుని, ఆ భావావేశంలో నేనే వ్రాసిన పద్యం]
ఆ:-
వలపు కురియు వేళ నెలవంక చలువాయె
సిగ్గుపడగ లేతమొగ్గ మోడ్పు
కోపమొచ్చినంత కుంపట్ల సెగలాయె
పలికె భావమెల్ల భామ కనులె

[సన్నజాజి, మల్లె, సంపంగి, చామంతి - ఈ పూవులు ఉండేలాగ ఒక పద్యం వ్రాయమని శైలజగారు అడిగితే వ్రాసినది]
తే:-
లేత బుగ్గలు చామంతులేమొ! కనగ
మృదులచంపకాలె సుదతి పెదవులేమొ!
సన్నజాజిరేకులవియె సఖియ పనులొ!
మల్లెమొగ్గలొ? మరులను చల్లు కనులొ!

[నాది "నూనుగు మీసాల నూత్నయవ్వనం", అని రామకృష్ణారావుగారు అభిప్రాయపడ్డప్పుడు]
కం;-
నూనుగుమీసములన్నియు
ఏనాడోపోయినాయి ఎన్నగనిపుడున్
ఏనుగు తొండము చందము
కానగ నా మీసకట్టు కవితాధారా!

[ఇక్కడ మీసాన్ని ఏనుగుతొండంతో కాకుండా తుమ్మెదతో పోల్చమని రామకృష్ణారావుగారు చెప్పగా, ఇలాగ మార్చాను. కొంచెం సరసం ఎక్కువున్న పద్యం చూసి తప్పుగా అనుకోరు కదా?]
నూనుగుమీసపు రోజుల?
ఏనాడో పోయినవవి యెన్నగనిపుడున్
పూనగవుల వేటాడగ
పూనిన తుమ్మెద కరణిని ముదిరెను మీసం!