రాధ-మధు

ఈ కాలంలో "house wife" అంటే అదొక అవమానకరమైన శబ్దంగా మారింది. house-wife అంటే: "పొద్దున్నే భర్తని, పిల్లల్ని బయటకు పంపించేసి, ఇంకేమి పని లేకుండా టీవీ సీరియల్స్ చూస్తూ, 'అత్తగారిని, ఆడపడుచులని ఎలాగ ఇంట్లోంచి వెళ్లగొట్టాలి?, పుట్టింట్లో వదినపై అమ్మకు చాడీలు ఎలాగ చెప్పాలి?', లాంటి research topics పైన దృష్టిసారిస్తూ ఉండే ఆడది", అని అర్థం అని కొందరు భావిస్తున్నారు.

నిజానికి డబ్బు సంపాదించాలి అనుకుంటే భర్తకంటే ఎక్కువ సంపాదించగలిగే ఆడవాళ్ళు చాలా మంది అత్తమామల కోసం, భర్తా ఇష్టానుసారం, పిల్లల కోసం ఇళ్ళల్లో ఉంటున్నారు. వారిని గౌరవించేవారి కంటే వెటకారం చేసేవాళ్ళు ఎక్కువయ్యారు. ఉద్యోగం ఒకళ్ళు కాకపోతే ఇంకొకళ్ళు చేస్తారు, కానీ ఇంటికి నిండుదనం తీసుకురావాలంటే అందుకు ఆడదాని ప్రేమ, గుణమే అన్నిటికంటే ముఖ్యం అని నా నమ్మకం, అనుభవం.

సరే, ఇంక అసలు విషయానికి వస్తే, ఈ సీరియల్స్ అనేవి నిజంగా రోజురోజుకీ నీచంగా తయారవుతున్నాయి. Channels మారుస్తూ ads చూస్తుంటే, "నిన్ను నరికేస్తానే!", "నీ మొగుడితో నువ్వు ఎలాగ సుఖపడతావో చూస్తానే!", లాంటి భారీ డైలాగులు వినబడుతున్నాయి. వింటేనే అసహ్యం, చిరాకు, రోత ఇత్యాది భావాలు కలుగుతున్నాయి. మనం ప్రపంచానికి నేర్పాల్సింది ఏమిటి? పరులను ప్రేమించడం, పక్కవారి దృష్టికోణం నుండి ఆలోచించగలగటం - కానీ ఇవన్నీ వదిలేసి ఇలాగ పగ, ప్రతీకారం, కుతంత్రం చూపిస్తూ ఉంటే మనకు దైనందిన జీవితంలో కనబడే మామూలు విషయాల్లో కూడా తప్పులే కనబడతాయి.

ఈ రొటీన్ సీరియల్స్ కి భిన్నంగా నిజజీవితానికి దగ్గరగా ఉండే మంచి సీరియల్స్ తీసే ప్రయత్నం మా-టీవీ చేసిందేమో అనిపిస్తుంది. వాళ్ళ "రాధ-మధు" సీరియల్ కానీ, ఈ మధ్యన వచ్చిన "లయ" సీరియల్ గాని చక్కగా ఉన్నాయి. ఇద్దరు మనుషుల మధ్యలో అపార్థాలు ఎలాగా వస్తాయి?, దాన్ని నిజమైన ప్రేమతో ఎలాగ పరిష్కరించుకోవాలి?, కష్టం అంటే ఎలాగుంటుంది? - లాంటి ముఖ్యమైన విషయాలు ఎంతో సున్నితమైన మాటలతో, ముఖకవళికలతో చెప్పే ప్రయత్నం విజయవంతంగా చేశారు. నేనైతే రాధా-మధు సీరియల్ లో నాయికకి కి అభిమానిని అయిపోయాను. ఎప్పుడైనా ఎవరైనా, "నీ అభిమాన-తార ఎవరు?", అంటే "నిర్మలమ్మ", అని చెప్పేవాడిని, ఇప్పుడు ఈ అమ్మాయి అని [పేరు తెలియదు :( ] చెప్తున్నాను :) అందులో హీరో కూడా చాలా చక్కగా ఉన్నాడు. అతని పేరు కూడా తెలియదు, ఫోటో కూడా గూగులములో దొరకలేదు :(

చెప్పొచ్చేదేమిటి అంటే: "మీరు టీవీ సీరియల్ చూడాలని నిర్ణయించేసుకుంటే, ఈ రెండు ధారావాహికలనీ నేను సిఫారసు చేస్తాను"!

బ్రహ్మఙానం, సాంప్రదాయం, చాదస్తం

నేను సరదాగా ఉండే మనిషిని అని బహుశా నన్ను ఎరిగిన వాళ్లందరూ చెప్తారు. నాకు సీరియస్ గా ఉండటం అంత ఇష్టం ఉండదు. అలాంటిది నేను ఇలాంటి సీరియస్ టప వ్రాయాల్సివచ్చింది అంటే, అది ఎంతో ఆవేశం కలిగి వ్రాస్తున్న విషయం అని నా నమ్మకం. నాకు అసలు ఈ విషయం మీద ఒక టపావళి (బ్లాగు) వ్రాద్దాము అనిపిస్తుంది. కానీ ప్రస్తుతానికి ఈ టప తో ఆపుతాను.

మన వేదాల్లో ఉన్న విషయాలు ఇతరమతాలలో కూడా ఉన్నాయి. ఉదాహరణకి నాకు ఇస్లాం లో ఉన్న చాలా సృష్టిసూత్రాలు వైదీక (అదే ఈ మధ్యన "హైందవ" అంటున్నారు, అలాగా అనడం నాకు ఇష్టం ఉండదు) విశ్వాసాలకు దగ్గరగా అనిపిస్తాయి.

బ్రహ్మజ్ఞానానికి, సాంప్రదాయానికి, చాదస్తానికి చాలా దూరం ఉంది. బ్రహ్మజ్ఞానం అంటే అది ఏదో వైదీకులకి సంబంధించిన పదం లాగా వాడలేదు. అది పరమాత్ముడుకి (దేవుడుకి) సంబంధించిన జ్ఞానం అనే ఉద్దేశం తో అన్నాను. పరులకు హాని చేస్తే ఆ ఫలితం మనకు తగులుతుంది అనేది చాలా సామాన్యంగా తెలిసే సూత్రం. దాన్నే మనం కర్మసిద్ధాంతం అంటాము. ఇది ఒక పధ్ధతి కాదు, ఇది ఒక సూత్రం. ఇది దాదాపు అన్ని మతాల్లోనూ ఉన్నదే. ఏ మతంలో కూడా "నువ్వు వెళ్లి వెధవ పని చేసుకురా, దేవుడు నిన్ను క్షమిస్తాడు", అని చెప్పరు, నాకు తెలిసి.

అదే ఇస్లాంలో అమ్మాయిలు బురఖా వేసుకోవాలి అన్నదో, వైదీకుల్లో ఆడవాళ్ళు జడ వేసుకోవాలి అన్నదో - అది ఒక సాంప్రదాయం, ఒక పధ్ధతి, ఒక సామాజిక నిర్ణయం. అది పాటించకపోతే దేవుడికి కోపం వచ్చి చంపెయ్యడు. కాకపొతే, అది మన సమాజానికి మనం గౌరవం ఇస్తున్నాము, ఒక కట్టుబాటుకు నిలబడుతున్నాము అని చెప్పడానికి. "ఒక స్కూల్లో చదువుకునేటప్పుడు అందరూ ఒక uniform వేసుకోవలి" అన్నట్టే! స్కూలు చిన్నసమూహం ఐతే, సమాజం పెద్దసమూహం, అంతే తేడా!. సర్వసామాన్యంగా ఈ పద్ధతుల వెనుక ఒక సామాజికకారణం ఉంటుంది. ఆ కారణం కొన్ని సాంఘికపరిస్థితులను బట్టి ఏర్పడేది. కనుక పరిస్థితులు మారినప్పుడు అవి మారడంలో తప్పులేదు.

ఇక చాదస్తం అంటే అది సంప్రదాయాన్ని అర్థం చేసుకోకుండా చేస్తే మిగిలేది. ఉదాహరణకి "వయసులో ఉన్న అమ్మాయిలు అబ్బాయిలతో మాట్లాడకూడదు", అని కొందరు తలిదండ్రులు అనుకుంటారు. నిజానికి అందులో తప్పు కంటే ముందుచూపే ఎక్కువ ఉంది. ఐతే, అసలు హద్దుల్లో ఉండి మాట్లాడినా కూడా అది తప్పే అనడం చాదస్తంగా మారినట్టు అనిపిస్తుంది.

పాతతరం వారి నమ్మకాలను కొత్తతరానికి బోధిద్దాము అనుకుంటే అది కొత్తతరం వాళ్ళకి చాదస్తంలాగా, కొత్తతరం వాళ్లు వాళ్ల పద్ధతులని పెద్దవాళ్ళకు నేర్పిద్దాము అనుకుంటే అది వాళ్ళకు బరితెగించడంలాగా అనిపించడం సామాన్యం. ఐతే ఈ పాత నుండి కొత్తకు మారే దారిలో కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండాలి. "ఒక కట్టుబడి ఎందుకు పెట్టారు, దానిని తీసెయ్యడం వలన నష్టం ఏముంది?" అన్నది నవతరానికి అంతగా అర్థం కాదు. అర్థమైనా అది అనుభవం లేకపోవడం వలన దాని ప్రాముఖ్యత అర్థం కాదు. "అసలు అది కట్టుబడా లేక బ్రహ్మజ్ఞానంలో అంశమా?", అన్నది తెలుసుకోవడానికి వాళ్ళకి తీరిక, ఓపిక - ముఖ్యంగా కోరిక ఉండవు. కానీ అమ్మ, నాన్న చేసేదానికి రున్నింగ్ చొమ్మెంతర్య్ ఇవ్వమంటే మాత్రం సిద్ధం.

ఈ బ్రహ్మజ్ఞానం గురించి మతంలో గురువులు (అది వ్యాసుడు కావచ్చు, మొహమ్మద్ ప్రోఫేట్ కావచ్చు, గురునానక్ కావచ్చు, లేక జీసస్ క్రైస్ట్) కావచ్చు ఎంతో శ్రమించి తెలుసుకున్న సూత్రాలు మనం మన ఇష్టం వచ్చినట్టు మార్చేస్తుంటాము. నన్ను అడిగితే ఇది పూర్తిగా అజ్ఞానం. శంకరభగవత్పాదుడు కాని, రమణమహర్షి కాని, వివేకానందుడు కాని, పరమహంస కాని ఏళ్ల తరబడి చేసిన ధ్యానంతో సాధించి నిర్దేశించిన జ్ఞానాన్ని వీళ్ళు పుడుతూనే పొందేసినట్టు అనుకునేవాళ్ళను చూసి నేను చాలా బాధపడతాను అవుతాను.

ఒకసారి, ఒడుగు కాకుండా గాయత్రిమంత్రం చదవమని ఒకావిడ నాకు బోధించింది - నేను, "అది తప్పు", అన్నాను. దానికి ఆవిడ, "అయితే నీ నమ్మకం వేరు, నా నమ్మకం వేరు", అంది. అదేదో, "నీకు వంకాయకూర ఇష్టం నాకు బెండకాయ కూర ఇష్టం", అన్నట్టు. ఏమైనా అంటే ఎవరి అభిప్రాయలు వాళ్ళవి అనడం. అవును, అది వ్యక్తిగతమైన విషయాలకు. గాయత్రిమంత్రాన్ని ఆవిడే కనిబెట్టి, "ఫరవాలేదు నీకు ఇష్టం వచ్చినప్పుడు చదువుకో", అంటే అప్పుడు నేను అసలు ఏమీ అనుకోను. మనం కార్, బైక్, ఫ్రిజ్, టీవీ కొన్నప్పుడు మాత్రం మాన్యువల్ చదివి వాడుకుంటాము. అదే దేవుడు/దేవుడికి సంబంధించిన మంత్రాలు, తంత్రాలు మాత్రం మన ఇష్టం మనది! అవును, మరి దేవుడు ఎదురొచ్చి అడగడు కదా. ఒక మంత్రాన్ని సరిగ్గా వాడితే అది ఎంత మంచి ఫలితాన్ని ఇస్తుందో, అదే తప్పుగా వాడితే అంతకన్నా ఎక్కువ దుష్ఫలితాన్ని ఇవ్వగలదు అని పెద్దల ద్వారా తెలుసుకున్నాను. ఇది స్వయంగా అనుభవించకుండా, పెద్దల దగ్గరనుండి తెలుసుకోకుండా (పెద్దలు అంటే తలిదండ్రులు కాదు. బ్రహ్మజ్ఞానంలో పెద్దలు అని) "నా ఇష్టం నాది, నా విలువలు నేను నిర్ణయించుకుంటాను", అనేవాళ్ళకి మనం ఏం చెప్తాము. "చెరువు మీద అలిగితే చేటెవరికి", అనుకుని విడిచిపెట్టేస్తాము.

నా విజ్ఞప్తి ఒకటే, "పెద్దలు ఏదైనా చెప్తే, అది ఎందుకు చెప్తున్నారో కోరికతో, ఓర్పుతో తెలుసుకోండి. అయినా అది మంచిది కాదు అనిపిస్తే అప్పుడు విడిచిపెట్టండి". మనిషికి అవయవాలు, మనస్సు, బుద్ధి, ఆత్మా - అదే వరుసలో జ్ఞానం కలిగి ఉంటాయి. ఎప్పుడూ బుద్ధిని నమ్మండి - మనసుని కాదు. మీ ఆత్మకి, బుద్ధికి సంబంధం ఏర్పడినట్లయితే అప్పుడు మీరే దేవుడు. అది అంత సులువు కాదు లెండి!

ఏదో జానపదంలో

సెయ్యిజాచిన నాడు సెయ్యి దాచేసి, సిన్నబుచ్చావు గదే సిత్రాలకూన
ఎయ్యి మాటలదోటి గుండె యియ్య బోతే, కురిపించావు గదే వడగళ్ళవాన

నీరు పారిన నాడు నింగికై ఆశ, నేలనే వదిలేయ జూసినావె మొలాకా
ఏరు దాటీ నాక తెడ్డట్టుకొచ్చి, నావ నడపామంటె అర్థమేందే సిలకా

రాయికే తెలివోచ్చే రాములోరి నీడ, రేయికై వదిలావే రెమ్మ చాటు పూవా
కన్ను తెరిచి జూడా కనికట్టు యిడిసే, కన్నయన్నీ కలలే కానరాదే దోవా

సిందులేసిన నాడు సిత్రాల ఈడు, సింతసేట్టున పూసే సిగురంటిదమ్మ
అందరికి ఆధారం అమ్మోరి అవతారం, అందులోనీ తేనె అందుకోనవే కొమ్మా